Την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, 2012 Μέλη και Φίλοι της Κοινοτικής Χορωδίας Μαρωνιτών συναντήθηκαν για μια μέρα ανεμελιάς και ξεκούρασης σε κατασκηνωτικό χώρο του οικισμού Ορκόντα του Καλοπαναγιώτη. 

Ήταν μια ξεχωριστή μέρα, όπου οι άντρες της χορωδίας, προθυμοποιήθηκαν να ψήσουν τις σούγλες και τα διάφορα άλλα εδέσματα για να γευματίσουν και να διασκεδάσουν όλοι μαζί στον καταπράσινο χώρο με το δροσερό και καθάριο αέρα και το ποτάμι στη μέση.  Μια μέρα μακριά από την καθημερινότητα, τη σκληρή δουλειά, τα τρεχάματα, τις δυσκολίες τις υποχρεώσεις και το άγχος της ζωής.  Μια μέρα δίπλα σε αγαπημένα και συγγενικά πρόσωπα, με τους ίδιους προβληματισμούς, τις ίδιες δυσκολίες, τα ίδια ενδιαφέροντα, την ίδια θρησκεία, το ίδιο παρελθόν, τις ίδιες προσδοκίες, τις ίδιες χαρές, την ίδια πορεία. Μια μέρα χωρίς φιλοδοξίες, χωρίς διαπληκτισμούς, χωρίς αντεκλήσεις, χωρίς εγωϊσμούς, χωρίς ανταγωνιστικότητα, χωρίς επίδειξη, χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού. 

Απλοί άνθρωποι, να εξυπηρετούν ο ένας τον άλλο με ταπεινοφροσύνη, εκτίμηση, αγάπη, αλληλοσεβασμό και απλότητα.  Οι άνδρες να ετοιμάζουν το φαγητό, ενάντια στο κυπριακό κατεστημένο και να αφήνουν τις γυναίκες να ξεκουραστούν.  Το φαγητό να συνοδεύεται από ποτά, ευχές και στη συνέχεια φρούτα.  Κανένας να μην παραμένει σιωπηλός, καθώς οι κουβέντες και τα γέλια έτρεχαν σαν το ποτάμι της περιοχής χωρίς τελειωμό.  Ακολούθως τα κυπριακά τραγούδια μας έφεραν πίσω σε θύμησες παλιές, όπως οι γονείς και οι πρόγονοι μας συνήθιζαν να κάνουν σε συνεστιάσεις στα χωριά μας. 

Το κλίμα που επικράτησε, φαγητό και διασκέδαση μέσα στη φύση στα βουνά της Κύπρου μας, είναι λίγο σπάνιο για τις εποχές μας όπου ο καθένας κλείνεται στον εαυτό του και επικοινωνεί με τους συγγενείς και φίλους είτε από το τηλέφωνο, είτε από το facebook είτε μέσω μηνυμάτων sms από το κινητό του, είτε από το Skype.  Το χειρότερο είναι να νιώθει κάποιος μοναξιά ακόμη και μέσα σε πλήθος κόσμου, στις διάφορες καφετηρίες και εκδηλώσεις, όπου η εικόνα είναι αποθαρρυντική να βλέπει κάποιος ανθρώπους σιωπηλούς να κάθονται δίπλα-δίπλα και να ασχολούνται με το κινητό τους ή να παρακολουθούν τους διπλανούς τους, τους σερβιτόρους και τους διερχομένους.  Ακόμη και στο χώρο εργασίας, είναι πολύ συνηθισμένο σήμερα να μη γνωρίζει κανείς τίποτε για τον κοντινό συνάδελφο λόγω κακής επικοινωνίας και μόλις που να καταφέρνει να του απευθύνει μια καλημέρα και ένα γεια σου στο διάδρομο.  Τί να πει κάποιος ακόμη για τη μοναξιά στο σπίτι εκείνων που δεν ζουν μόνοι, αλλά προτιμούν να μένει ο καθένας στο δωμάτιο του ασχολούμενοι είτε με τον παγκόσμιο ιστό στους προσωπικούς υπολογιστές τους, είτε να παρακολουθούν ξεχωριστά προγράμματα στην τηλεόραση, ή να γευματίζουν ο καθένας σε ξεχωριστές ώρες. 

Πολλοί είναι οι άθρωποι που έχουν ανάγκη από μια συντροφιά, μια χαρούμενη παρέα και μια βόλτα στη φύση.  Το αντίθετο, είναι δυνατόν να φέρει μοναξιά και μελαγχολία με όλα τα επακόλουθα.  Καιρός ήταν για μια τέτοια κίνηση. 

Γεια και χαρά σας Μαρωνίτες και Μαρωνίτισσες. Να συνεχίσετε με τον ίδιο ζήλο το ίδιο φρόνημα και πνεύμα, δίνοντας το καλό παράδειγμα στα παιδιά και στους συνανθρώπους σας.