Σε διάστημα μερικών ημερών, αναχώρησαν για την αιωνιότητα, δύο όμορφες, καλοσυνάτες ψυχές.

Γειτόνισσες στα σκληρά, μα ανέμελα τους νεανικά χρόνια, στον κατεχόμενο Ασώματο.

Κομμάτια η ζωή τους, σε διαφορετικά μονοπάτια, ταυτόχρονα όμως σε συγκλίνουσα πορεία.

Η κα Μαρούλλα αποκτά 4 αξιαγάπητα παιδιά. Η Πολίνα δεν παντρεύτηκε και δεν έγινε μάνα, μα μάνα ήτανε. Παιδιά δε γέννησε, μα παιδιά είχε και πολλά μάλιστα.

Η Τούρκικη εισβολή τις αναγκάζει να περιπλανώνται μέχρι να βρουν στέγη, στα άγνωστα για αυτές μέρη της ελεύθερης Κύπρου. Με το κορμί τους να αράζει σε νέα σπιτικά, μα τη ψυχή τους αφημένη στον Ασώματο. Η Πολίνα με τη μάνα της έμειναν εγκλωβισμένες στο αγαπημένο τους κατεχόμενο χωριό για κάποιο διάστημα, υποφέροντας κι υπομένοντας.

Πολού και Μαρούλλα, αδελφές ψυχές. Ψυχές ευγενικές, αγνές, με μόνιμο χαμόγελο παρά τις δυσκολίες που έζησαν στην προσφυγιά αλλά και τις αναποδιές της ζωής.

Με απέραντη καλοσύνη, η καρδιά τους χώρουσε όλο τον κόσμο.

Η ζωή τους μια συνεχής, ανιδιοτελής προσφορά.

Η κα Μαρούλλα, με τα 4 λατρευτά παιδιά της στο προσκέφαλο, μετά τον τελευταίο εναγκαλισμό κι αποχαιρετιστήριο ασπασμό, άφησε την τελευταία της πνοή στα χέρια τους.

Η Πολίνα έχοντας δίπλα της πρόσωπα αγαπημένα τις τελευταίες μέρες της ζωής της, φτερούγησε για τα ουράνια στον ύπνο της, χωρίς να δώσει σημάδια ούτε και στην διπλανή της στο δωμάτιο του νοσοκομείου.

Τώρα ανταμώνουν και πάλι παρέα. Βρήκαν ξανά τους δικούς τους ανθρώπους. Ξανάφτιαξαν τη γειτονιά τους με τις μακαρίτισσες τη μάνα μου την Αθηνά, την Ττοφίνα, την Μαρί, την Πελεκανού, την Πολού και τόσες άλλες. Όπως τότες, τους παλιούς καλούς καιρούς.

Τότες που ξεχειλούσε η αγάπη κι η συμπόνια, στα στενά της κολύμπας του Ασωμάτου.

Τότες που οι χαρές της μιάς γίνονταν πολλαπλάσιες γιατί χαίρονταν όλες μαζί. Τότες που μοιράζονταν τις λύπες τους και γίνονταν πιο ανάλαφρες.

Τότες που η ζηλοφθονία δεν είχε θέση στην καρδιά τους!

Σας χαιρετούμε πολυαγαπημένες. Φύγατε κι εσείς, όπως τόσοι άλλοι συγχωριανοί, με τον καημό της επιστροφής.

Λυπούμαστε κι απολογούμαστε που δεν σταθήκαμε ικανοί να προσφέρουμε κάτι παραπάνω για ν’ανταμώσουμε ξανά στη γενέθλια γη μας.

Αιωνία σας η μνήμη.