Οι συντεχνίες του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα δεν έχουν απλά ξεπεράσει τα όρια που τους επιτρέπει η δικαιοδοσία τους, αλλά έχουν ξεπεράσει και τα όρια της λογικής. Διερωτάται κανείς γιατί κάνουν απεργίες. Οι συντεχνίες του ιδιωτικού τομέα που ενδεχομένως να έχουν κάποιους λόγους να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, δεν κάνουν απεργία, ενώ οι συντεχνίες του δημοσίου, όπου οι εργαζόμενοι έχουν πολύ περισσότερα δικαιώματα και ωφελήματα, κάνουν απεργίες, απειλούν την κυβέρνηση με περισσότερα μέτρα, και προσπαθούν να αφαιρέσουν τη λήψη αποφάσεων από τον εργοδότη τους.

Πριν λίγες μέρες, οι γιατροί του δημοσίου προχώρησαν με δίωρη στάση εργασίας, συμβολικού χαρακτήρα χωρίς ουσιαστικό λόγο, αγνοώντας τους ασθενείς που ανέμεναν μήνες για ένα ραντεβού. Μια απλή απολογία ήταν αρκετή για να αποζημιώσει τους ασθενείς, άλλωστε τι μπορούν να κάνουν οι ασθενείς, αφού είναι τόσο αδύναμοι. Εάν το Υπουργείο Υγείας δεν συμμορφωθεί με τις υποδείξεις των συντεχνιών, τότε μπορεί να δούμε και άλλες απεργίες, και περισσότερη ταλαιπωρία για τους ασθενείς.

Πρόσφατα επίσης, οι εργαζόμενοι στο Δήμο Στροβόλου, προχώρησαν σε στάση εργασίας διάρκειας μιας ημέρας, επειδή ο Δήμος αποφάσισε να αγοράσει υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα για να καλύψουν τις ανάγκες συλλογής σκυβάλων, επιπρόσθετα από αυτές που ήδη καλύπτουν οι υπηρεσίες το Δήμου. Παρά το γεγονός ότι κανένας εργαζόμενος δεν θα απολυθεί, οι συντεχνίες δεν αποδέχονται αυτή τη διευθέτηση και απαιτούν όπως οι επιπρόσθετες ανάγκες καλυφθούν με μόνιμο προσωπικό. Προσπαθούν δηλαδή οι συντεχνίες να υποκαταστήσουν το ρόλο της διεύθυνσης στο Δήμο Στροβόλου. Πρέπει δηλαδή ο δημότες να πληρώνουν αυξημένα τέλη συλλογής σκυβάλων για να είναι μην είναι δυσαρεστημένες ο συντεχνίες. Μήπως πρέπει και οι γιατροί να προχωρήσουν με απεργία επειδή το Υπουργείο Υγείας αγοράζει υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα?

Πριν μερικούς μήνες, οι συντεχνίες εξήγγειλαν και πραγματοποίησαν συμβολικές στάσεις εργασίας διάρκειας μιας ώρας, εκ περιτροπής ανά επαρχία, επειδή το Υπουργείο δεν ήθελε να προσλάβει τους αντικαταστάτες στα σχολεία αλλά να δώσει την ευκαιρία σε όλους να διεκδικήσουν μια θέση στα δημόσια σχολεία, δια μέσου της νέας διαδικασίας, με βάση το Νόμο που ψήφισε η Βουλή. Και σε αυτή την περίπτωση, οι συντεχνίες προσπαθούν να υποκαταστήσουν τη διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας. Να σημειωθεί ότι χιλιάδες μικρά παιδιά και οι οικογένειες τους ταλαιπωρήθηκαν από τις απεργίες των εκπαιδευτικών.

Πριν μερικά χρόνια, οι συντεχνίες της ΑΗΚ προχώρησαν σε απεργία επειδή η κυβέρνηση ήθελε να προχωρήσει με καθετοποίηση της Αρχής Ηλεκτρισμού και σε διαχωρισμό των δραστηριοτήτων της, προφανώς για να μπορέσει να ανοίξει η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στον ανταγωνισμό, προς όφελος των καταναλωτών. Παρά το γεγονός ότι η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας έπρεπε να είχε ανοίξει από το 2004, λόγω της ένταξης μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 14 χρόνια μετά, έχουμε ακόμα μονοπώλιο και πληρώνουμε περισσότερα για ηλεκτρικό ρεύμα.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, και πολύ καλά γνωστά. Οι συντεχνίες του δημοσίου έχουν ξεπεράσει και τα όρια της δικαιοδοσίας τους αλλά και τα όρια της λογικής. Φέρουν τεράστια ευθύνη οι συντεχνίες του δημοσίου για τη σημερινή κατάσταση του δημοσίου, και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο κόστος του δημοσίου, αλλά και σε άλλες σημαντικές πτυχές του, όπως είναι η ευελιξία της κυβέρνησης στη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, η κινητικότητα, η αξιολόγηση των εργαζομένων, και οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στο δημόσιο.

Ασφαλώς μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι εκάστοτε κυβερνήσεις, οι οποίες επέτρεψαν στις συντεχνίες να «λεηλατήσουν» διαχρονικά το κράτος, δηλαδή τους φορολογούμενους πολίτες που πληρώνουν το κόστος του δημοσίου, μια πρακτική που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στον ιδιωτικό τομέα, οι συντεχνίες είναι πιο σοβαρές και πιο υπεύθυνες, διότι έχουν απέναντι τους τις επιχειρήσεις. Οι συντεχνίες του δημοσίου όμως δεν έχουν αντίπαλο ή τουλάχιστον δεν είχαν αντίπαλο για δεκαετίες και αφού τα δικαιώματα τους είναι δεδομένα, επιχειρούν τώρα να αναλάβουν και το ρόλο του εργοδότη. Ορθά η κυβέρνηση, δια στόματος του Προέδρου, αποφάσισε να ορθώσει το ανάστημα της απέναντι στις συντεχνίες, και να πει τα πράγματα με το όνομα τους.

Μάριος Μαυρίδης, Καθηγητής Οικονομικών Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, βουλευτής Κερύνειας ΔΗΣΥ, m.mavrides@euc.ac.cy