Ποιοι επωφελούνται από την επιτάχυνση των εκποιήσεων;

Αυτοί που αντιδρούν έντονα στο νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις θα πρέπει να αναλογιστούν και τις συνέπειες της απόρριψης του.  Με το υφιστάμενο σύστημα, ο κάθε δανειολήπτης που αδυνατεί να εξυπηρετήσει το δάνειο του, πληρώνει τελικά δυο και τρεις φορές το αρχικό ποσό του δανείου.  Ακόμα, δεκάδες χιλιάδες "κρεμμασμένοι" εγγυητές φορτώνονται και τελικά πληρώνουν χρέη συγγενών και φίλων τους, πολύ ψηλότερα από αυτά που αρχικά ανέλαβαν όταν υπέγραφαν ως εγγυητές.  Επίσης, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που παραμένουν απλήρωτα για χρόνια, στερούν οπωσδήποτε την οικονομία από νέα δάνεια και επενδύσεις.  Δεν μπορεί από τη μια να αφήνουμε τα μη εξυπηρετούμενα σε βάθος χρόνου και από την άλλη να θέλουμε νέα δάνεια και επενδύσεις.  Η χειρότερη από όλες τις συνέπειες όμως είναι ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια απειλούν τις καταθέσεις, οι οποίες είναι η πρώτη ύλη σε ένα υγιές τραπεζικό σύστημα.  Χωρίς καταθέσεις δεν μπορούν να γίνουν δάνεια και χωρίς την απαραίτητη προστασία, το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να ελκύσει καταθέτες.  Αν όσοι αντιδρούν στο νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις προβληματιστούν για τα πιο πάνω επιχειρήματα, τότε ίσως κατανοήσουν ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο είναι προς όφελος ων συμφερόντων της κοινωνίας.  Οι εκποιήσεις σταματούν τον καρκίνο της υπερβολικής αύξησης των δανείων λόγω των ψηλών επιτοκίων, τόκων υπερημερίας και άλλων επιβαρύνσεων, που στην ουσία ανεβάζουν το Συνολικό Επιτόκιο Πιστωτικής Επιβάρυνσης (ΣΕΠΕ) στο διπλάσιο.  Η μεγάλη χρονική διάρκεια της διαδικασίας εκποίησης σε συνδυασμό με ένα πολυ ψηλό ΣΕΠΕ, διπλασιάζει τουλάχιστον το ποσο του δανείου.  Για παράδειγμα αν ένα στεγαστικο δάνειο που δεν εξυπηρετείται, επιβαρύνεται με ένα ΣΕΠΕ 9%, τότε το ποσό διπλασιάζεται σε οκτώ χρόνια.  Αν η διαδικασία εκποίησης διαρκέσει 12 χρόνια, τότε το ποσο του δανείου τριπλασιάζεται.  Αν οι εισπράξεις απο την εκποίηση του ακινήτου δε αρκούν για την αποπληρωμή του δανείου, τότε η τράπεζα μπορεί να εκποιήσει και άλλες περιουσίες του πρωτοφειλέτη και των εγγυητών του, τους οποίους εχει δεμένους απο την αρχή, όταν υπεγραφαν. Δεν ειναι λίγες οι περιπτώσεις που εγγυητες ήρθαν σε ρήξη με τις οικογένειες τους και φίλους τους επειδή αναγκάστηκαν να πληρώσουν χρέη που δεν τους ανάλογουσαν.  Θα πρέπει βεβαίως να σημειώσουμε οτι αν οι εκποιήσεις μπορούσαν να πραγματοποιηθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, τοτε οι τράπεζες δεν θα απαιτούσαν εγγυητες και προσωπικές εγγυήσεις.  Σε άλλες χωρες δεν υπάρχουν εγγυητες στα στεγαστικά δάνεια, η μονη εγγύηση που υπάρχει ειναι η οικιστική μονάδα που αγόρασε ο δανειολήπτης, και όταν αυτή εκποιηθεί, ο δανειολήπτης δεν έχει ευθύνη για τυχόν υπόλοιπο του δανείου.  Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί οτι αν η διαδικασία εκποίησης ήταν πιο σύντομη τα τελευταία δέκα χρόνια, τοτε το προβλημα των κόκκινων δανείων θα ήταν μικρότερο και διαχειρισιμο, αφού τα κόκκινα δάνεια δεν θα συσσωρεύονταν στα €27.5 δις που ειναι σήμερα. Σίγουρα, η περίοδος που διανύουμε σήμερα δεν ειναι η καλύτερη για εκποιήσεις διότι τα ακίνητα θα πουληθούν σε χαμηλότερες τιμές.  Όμως, που ηταν όλοι αυτοί που σήμερα φωνάζουν να πουν στον κόσμο να μην αγοράζει όταν οι τιμές ηταν πολυ ψηλές, αλλά να ενοίκιαζει;

Μάριος Μαυρίδης, οικονομολόγος, βουλευτής Κέρυνειας