Μπορεί η Κύπρος να ακολουθεί το σωστό δρόμο μέσα από το μνημόνιο, όμως ο δρόμος αυτός είναι μακρύς και δύσβατος.  Αφήσαμε τα προβλήματα να μεγαλώσουν και θα υποστούμε μεγαλύτερο κόστος μέχρι να τα επιλύσουμε.  Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίλυση των προβλημάτων είναι η πολιτική βούληση και η ανάληψη πολιτικού κόστους.  Ακόμα όμως και χωρίς την πολιτική βούληση, τα προβλήματα θα επιλυθούν, είτε το θέλουμε είτε όχι, διότι αν δεν επιλυθούν δεν θα μπορούμε να επιβιώσουμε.  Έχουμε φτάσει στα όρια μας και δεν μας παίρνει άλλο.  Οι πολιτικοί δεν μπορούν πλέον να στρουθοκαμηλίζουν.  Είτε θα προχωρήσουν με αυτά που πρέπει να γίνουν, είτε η χώρα θα χρεοκοπήσει εντελώς και χωρίς οποιαδήποτε οικονομική στήριξη από κανέναν.  Οι μόνοι που προθυμοποιήθηκαν να μας στηρίξουν οικονομικά είναι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι οποίες είναι στο μνημόνιο συναντίληψης, το οποίο εμείς συμφωνήσαμε και υπογράψαμε.  Η πιστή εφαρμογή του μνημονίου είναι απαραίτητη προκειμένου να συνεχίζουμε να παίρνουμε τις δόσεις μας, τις οποίες τόσο πολύ έχουμε ανάγκη για να επιβιώσουμε.  Πέρα όμως από το θέμα της επιβίωσης, με την εφαρμογή των προνοιών του μνημονίου, επιχειρείται η ανέγερση ενός νέου οικοδομήματος, το οποίο θα αντικαταστήσει το παλαιό.  Το παλαιό σύστημα διαχείρισης και διακυβέρνησης του δημοσίου και τραπεζικού τομέα, και της οικονομίας γενικότερα, χρεοκόπησε εδώ και αρκετά χρόνια, όμως το συντηρούσαν τα διάφορα διαπλεκόμενα συμφέροντα και ο δανεισμός του κράτους.  Το κράτος δανειζόταν για να καλύπτει ελλείμματα, και να ικανοποιεί τους πάντες.  Όμως ο δανεισμός είναι ναρκωτικό και κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί.  Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.  Το θέμα είναι τι θα γίνει από εδώ και πέρα.  Η Κυπριακή κοινωνία καλείται να λειτουργήσει με νέα δεδομένα, να αντιμετωπίσει κατάματα τις πραγματικότητες.  Μια πραγματικότητα είναι ότι θα πρέπει πλέον να ζούμε με αυτά που κερδίζουμε.  Αν δουλέψουμε θα φάμε, αν δεν δουλέψουμε δεν θα φάμε, έτσι απλά.  Το κράτος θα έχει πλέον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, δηλαδή τα έσοδα θα είναι ίσα με τα έξοδα.  Μέσα στα έξοδα περιλαμβάνονται και οι τόκοι επί του δημόσιου χρέους, γύρω στα €650 εκατομμύρια, δηλαδή μέρος της παραγωγής μας θα πηγαίνει στους δανειστές μας.  Το ίδιο ισχύει και για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.  Ένα νοικοκυριό που κέρδιζε 10 και ξόδευε 15, λόγω δανεισμού, τώρα θα κερδίζει 8 και θα ξοδεύει 5, διότι μέρος των εισοδημάτων του θα αποπληρώνει τα δάνεια του.  Το ίδιο και για τις επιχειρήσεις, οι οποίες θα μειώσουν τις επενδύσεις τους λόγω του υψηλού δανεισμού τους.  Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα.  Μέχρι να φτάσουμε σε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, οι δαπάνες του κράτους θα μειώνονται και τα έσοδα θα πρέπει να αυξάνονται.  Η μείωση των δαπανών έχει ως αποτέλεσμα την συρρίκνωση της οικονομίας, η οποία με τη σειρά της θα μειώνει τα φορολογικά και άλλα έσοδα του κράτους.  Ως αποτέλεσμα της μείωσης των εσόδων, οι δαπάνες θα μειώνονται περαιτέρω και ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται.  Την ανέξοδη καλοπέραση των προηγούμενων ετών να την ξεχάσουμε διότι πραγματικά αποτελεί παρελθόν.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας