Αν αυτοί που διαμαρτύρονται σήμερα για την πώληση περιουσιακών στοιχείων του κράτους, φρόντιζαν να μην αυξηθεί  δραματικά το δημόσιο χρέος κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, τότε η διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης με τους δανειστές της  θα ήταν σαφώς καλύτερη.  Το μνημόνιο είναι ξεκάθαρο από τότε που το συμφώνησε η προηγούμενη κυβέρνηση.  Θα πρέπει να γίνει αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους, περιλαμβανομένων και των ημικρατικών οργανισμών, και σε περίπτωση που θα χρειαστεί, τότε κάποια από αυτά θα ρευστοποιηθούν, για να μειώσουν το δημόσιο χρέος σε βιώσιμα επίπεδα.  Διότι το πρόβλημα με το δημόσιο χρέος είναι ότι μέχρι το 2015 θα αυξάνεται συνεχώς, ενώ παράλληλα το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) θα μειώνεται λόγω της βαθιάς ύφεσης.  Σήμερα για παράδειγμα, το δημόσιο χρέος είναι γύρω στο 106% του ΑΕΠ ενώ μέχρι το 2015 θα φτάσει το 121% του ΑΕΠ, οριακά πάνω από το κρίσιμο επίπεδο του 120% που θεωρείται ως το μέγιστο επιτρεπτό ποσοστό.  Επειδή όμως η κατάσταση είναι πολύ ρευστή και οι προβλέψεις μπορεί εύκολα να ανατραπούν προς το χειρότερο, θα πρέπει να υπάρχουν μαξιλαράκια τα οποία θα διατηρήσουν το χρέος σε βιώσιμα επίπεδα.  Ένα από αυτά τα μαξιλαράκια είναι τα περιουσιακά στοιχεία, δηλαδή οι ημικρατικοί, ο χρυσός της Κεντρικής Τράπεζας, φιλέτα σε διάφορα σημεία κλπ.  Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις , η κυβέρνηση σκοπεύει να αντλήσει €1.4 δισεκατομμύρια από την πώληση των εργασιών των ημικρατικών και όχι των υποδομών, όπως πολλοί νομίζουν, €0.5 δισεκατομμύρια από την πώληση του χρυσού, και μερικές δεκάδες εκατομμύρια από την πώληση φιλέτων κρατικής γης.  Εκ των πραγμάτων λοιπόν, η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του κράτους είναι αναπόφευκτη για να διατηρήσουν το δημόσιο χρέος σε βιώσιμα επίπεδα.  Όμως, ο κόσμος θα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτοί που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι ξεπουλά περιουσιακά στοιχεία του κράτους, είναι αυτοί που προκάλεσαν αυτή την εξέλιξη.  Αν η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε καλύτερη διαχείριση του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, τότε πιθανόν να μην υπήρχε ανάγκη για εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του κράτους.  Φαίνεται ότι δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα ότι το πάρτι με δανεικά τελείωσε μια για πάντα.  Το κράτος δεν μπορεί πλέον να δανείζεται για να πληρώνει για να καλύπτει τα ελλείμματα του.  Δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα ότι σε αντίθεση με το αμαρτωλό παρελθόν, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα από αυτά που παράγουμε, διότι μέρος της παραγωγής μας (σε χρήματα), θα πρέπει να εξυπηρετεί και να αποπληρώνει το τεράστιο δημόσιο χρέος που δημιουργήθηκε διαχρονικά, ιδιαίτερα όμως κατά τα τελευταία πέντε χρόνια.   Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος, η κυβέρνηση καταβάλλει κάθε χρόνο €732 εκατομμύρια μόνο τόκους, για να εξυπηρετείται το δημόσιο χρέος.  Αν το χρέος μας δεν ήταν τόσο μεγάλο, τότε θα περίσσευαν και χρήματα για την ανάπτυξη.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας