Ως η πλέον σημαντική εξέλιξη στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου χαρακτηρίζεται η ανακεφαλαιοποίηση της Ελληνικής Τράπεζας με φρέσκα κεφάλαια από εγχώριους και ξένους επενδυτές και όχι με τα χρήματα των φορολογουμένων ή των καταθετών.  Το έντονο ενδιαφέρον που επέδειξαν εγχώριοι και ξένοι επενδυτές ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα, δεδομένου ότι πριν έξι μήνες υπέστη κούρεμα καταθέσεων.  Ούτε και ο πιο αισιόδοξος αναλυτής δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι το κυπριακό τραπεζικό σύστημα θα ανακτούσε μέρος της χαμένης εμπιστοσύνης του έξι μήνες μετά το κούρεμα καταθέσεων.  Τώρα οι καταθέτες μπορούν να νιώθουν περισσότερο ασφαλής και αναμένεται ότι θα τερματίσουν ή θα μειώσουν τις αναλήψεις τους από τις κυπριακές τράπεζες διότι οι κυπριακές τράπεζες είναι συγκοινωνούντα δοχεία.  Για παράδειγμα, αν μετά από ότι έγινε τον περασμένο Μάρτιο, μια κυπριακή τράπεζα κατέρρεε, τότε θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιπες.  Με την ίδια λογική, όταν οι καταθέτες και οι επενδυτές, εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους σε μια τράπεζα, τότε θα το πράξουν και για τις υπόλοιπες.  Είναι πλέον φανερό ότι η πιθανότητα κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος είναι ένα απομακρυσμένο ενδεχόμενο.  Δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν οι καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες αρχίσουν να αυξάνονται κατά τους επόμενους μήνες.    Όμως, δεν είναι όλα ρόδινα καθώς το τραπεζικό σύστημα συνεχίζει να βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί.  Χρειάζονται πολύ προσεκτικοί χειρισμοί στο καυτό θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων.  Οι τράπεζες θα πρέπει να διαχειριστούν αυτό το θέμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.  Ούτε μαζικές εκποιήσεις θα πρέπει να γίνουν αλλά ούτε και καθόλου.  Αν οι εκποιήσεις είναι μαζικές, τότε η αγορά ακινήτων θα καταρρεύσει και οι τράπεζες θα υποστούν μεγαλύτερες ζημιές.  Από την άλλη όμως, αν δεν γίνουν εκποιήσεις, τότε το τραπεζικό σύστημα πάλι θα καταρρεύσει, διότι οι τράπεζες θα είναι αναγκασμένες να αναγνωρίσουν περισσότερες επισφάλειες και ως αποτέλεσμα θα χρειαστούν περισσότερα ίδια κεφάλαια.  Και αυτό σημαίνει και δεύτερο κούρεμα.  Κάποιες εκποιήσεις θα πρέπει να γίνουν, επιλεκτικά όμως, εκεί όπου ένα δάνειο κρίνεται ως μη βιώσιμο.  Η κάθε περίπτωση δανείου θα πρέπει να αξιολογείται από ειδικούς, για να διαπιστωθεί ποια δάνεια είναι βιώσιμα και ποια δεν είναι, λαμβάνοντας υπόψη τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά κριτήρια.  Τα βιώσιμα δάνεια θα πρέπει να παραμείνουν ενώ τα μη βιώσιμα θα πρέπει να ρευστοποιηθούν.  Οι εκποιήσεις περιορισμένης έκτασης είναι απαραίτητες για να αποφέρουν χρήματα στις τράπεζες και για να μπορούν να χορηγήσουν νέα δάνεια.  Για να βγούμε από την ύφεση θα πρέπει να δημιουργήσουμε ανάπτυξη, όμως η ανάπτυξη χρειάζεται χρήματα.  Το κράτος δεν έχει χρήματα, μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να φέρει ανάπτυξη, και αυτό μέσα από δανεισμό από τις τράπεζες.  Για τους πιο πάνω λόγους, επιβάλλεται όπως αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων με τη δέουσα υπευθυνότητα, σοβαρότητα και επαγγελματισμό.  Διότι το τραπεζικό σύστημα είναι η καρδιά της οικονομίας και η επιβίωση του αποτελεί σήμερα τον υπέρτατο στόχο.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας