Η Κύπρος δεν είναι η μόνη χώρα φορολογεί την ακίνητη ιδιοκτησία δύο φορές.  Αυτή η πρακτική είναι διαδεδομένη σε πολλές χώρες, τόσο στην Ευρώπη όσο και σε άλλες ηπείρους.  Μια ανασκόπηση στις φορολογίες ακίνητης ιδιοκτησίας σε διάφορες χώρες αποκαλύπτει ότι οι δύο αυτές φορολογίες διέπονται από την ίδια φιλοσοφία.  Η πρώτη φορολογία ακίνητης ιδιοκτησίας επιβάλλεται σε τοπικό επίπεδο από δήμους, κομητείες, επαρχίες κλπ,  και αντικατοπτρίζει το κόστος υπηρεσιών και υποδομές που προσφέρουν οι τοπικές αρχές προς τους πολίτες τους.  Και επειδή οι υπηρεσίες και οι υποδομές που προσφέρει μια τοπική αρχή σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την ακίνητη ιδιοκτησία, η φορολογία αυτή βασίζεται στην αξία της ακίνητης περιουσίας.  Αν για παράδειγμα, ένα δήμος φτιάξει ένα ποληδατόδρομο μέσα στα γεωγραφικά όρια του δήμου ή φτιάξει παγκάκια και φωτισμό στο δημοτικό πάρκο, τότε θα πρέπει να χρεώσει τους δημότες του.  Η δεύτερη φορολογία επιβάλλεται σε εθνικό επίπεδο και χαρακτηρίζεται ως φορολογία πλούτου.  Κάποιες χώρες, όπως η Κύπρος και η Ελλάδα, επιβάλλουν τη φορολογία στην ακίνητη ιδιοκτησία χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα χρέη του ιδιοκτήτη.  Γαλλία  και Ισπανία επιβάλλουν φορολογία του καθαρού πλούτου, αφού δηλαδή αφαιρεθούν τα δάνεια, ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις μορφές πλούτου, ακίνητα, καταθέσεις, μετοχές κλπ.  Ο φόρος καθαρού πλούτου μπορεί να φτάσει και το 2% επί της τρέχουσας καθαρής αξίας των περιουσιακών στοιχείων, αφού πρώτα αφαιρεθεί ένα αφορολόγητο ποσό.  Η φορολόγηση ακίνητης ιδιοκτησίας σε τοπικό επίπεδο ή το δημοτικό τέλος όπως ονομάζεται στην Κύπρο, επιβάλλεται σε όλες τις χώρες και αντικατοπτρίζει το κόστος της τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι μάλιστα η σημαντικότερη πηγή εσόδων της τοπικής αρχής.  Παραδείγματα τέτοιας φορολογίας είναι το δημοτικό τέλος που επιβάλλεται στους δήμους της Κύπρου, το λεγόμενο counciltaxπου επιβάλλεται στις τοπικές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου, και στο φόρο ιδιοκτησίας που επιβάλλουν οι κομητείες στις Ηνωμένες Πολιτείες.  Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο φόρος counciltax επιβάλλεται σε αυτούς που διαμένουν σε ένα υποστατικό, ανεξάρτητα από το αν είναι ιδιοκτήτης ή ενοικιαστής.  Tocounciltaxδιαφέρει ανάλογα με την περιοχή, και τα άτομα που διαμένουν στο υποστατικό.  Αντίθετα, στις Ηνωμένες Πολιτείες ο φόρος επιβάλλεται στον ιδιοκτήτη για όσα ακίνητα έχει στο όνομα του.  Η κάθε κομητεία χρεώνει την κάθε περιουσία με ένα συγκεκριμένο ποσοστό που κυμαίνεται από 1% μέχρι 2% της τρέχουσας αξίας της.  Η φορολογία δεν είναι κλιμακωτή προς τα πάνω και δεν υπάρχει αφορολόγητο ποσό.  Ένα απλό σπιτάκι σε ένα οικόπεδο πλερώνει περίπου $8,000 ή €6,000.  Όμως ο φόρος ιδιοκτησίας στις ΗΠΑ δεν μπορεί να συγκριθεί με την Κύπρο διότι μία τοπική αυτοδιοίκηση στις ΗΠΑ προσφέρει πάρα πολλά στους πολίτες της, καθώς η τοπική αυτοδιοίκηση στις ΗΠΑ είναι αποκεντρωμένη και αυτόνομη σε μεγάλο βαθμό.  Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι από τις λίγες χώρες που χρεώνουν μόνο μια φορολογία επί της ακίνητης ιδιοκτησίας.  Οι πλείστες ευρωπαϊκές χώρες επιβάλλουν δύο φορολογίες.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας