Για να μπορεί μια τράπεζα να λειτουργήσει, θα πρέπει διαθέτει κεφαλαιακή επάρκεια και ικανοποιητική ρευστότητα και να την εμπιστεύονται οι καταθέτες με τις καταθέσεις τους.   Κεφαλαιακή επάρκεια σημαίνει ότι μια τράπεζα πρέπει να διαθέτει ίδια κεφάλαια (χρήματα των μετόχων) τουλάχιστον ίσα με το 9% των συνολικών δανείων.  Ρευστότητα είναι τα χρήματα που διαθέτει μια τράπεζα για να κάνει επιπρόσθετα δάνεια, κυρίως από καταθέσεις.  Μια τράπεζα είναι υποχρεωμένη να διατηρεί το 20% των καταθέσεων της σε ρευστά διαθέσιμα, έτσι αν θέλει να χορηγήσει επιπρόσθετα δάνεια θα πρέπει να έχει επιπρόσθετες καταθέσεις.  Για παράδειγμα, μια τράπεζα με 100 ευρώ καταθέσεις, μπορεί να δανείσει μέχρι και 80 ευρώ, και θα πρέπει επίσης να διαθέτει ίδια κεφάλαια ίσα με το 7.2 ευρώ (9% επί των δανείων).  Στο πιο πάνω παράδειγμα η τράπεζα έχει εξαντλήσει τα περιθώρια δανεισμού (80% επί των καταθέσεων), και για να μπορέσει να χορηγήσει και άλλα δάνεια, χρειάζεται περισσότερες καταθέσεις.  Η τράπεζα μπορεί επίσης να χορηγήσει νέα δάνεια αν μπορέσει να εξασφαλίσει χρήματα από δάνεια, είτε με την έκδοση ομολόγων, είτε από άλλες τράπεζες, μέσω της διατραπεζικής αγοράς.  Μπορεί επίσης μια τράπεζα να δανειστεί απ’ ευθείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όμως αυτή η πηγή χρηματοδότησης θεωρείται ως το τελευταίο καταφύγιο και θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε περιόδους έκτακτης ανάγκης.  Ένας άλλος τρόπος για μια τράπεζα να δανείσει περισσότερα, είναι με τη μείωση των υφιστάμενων δανείων.  Με την αποπληρωμή των υφιστάμενων δανείων, η τράπεζα εισπράττει χρήματα με τα οποία μπορεί να χορηγήσει νέα δάνεια.  Αν η τράπεζα δεν εισπράττει δόσεις από υφιστάμενα δάνεια, τότε όχι μόνο δεν μπορεί να χορηγήσει νέα δάνεια αλλά καταγράφει και ζημιές λόγω των προβλέψεων, που είναι υποχρεωμένη να κάνει για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (το ποσό των μη εξυπηρετούμενων δανείων που υπολογίζει ότι δεν θα εισπράξει ποτέ).  Οι ζημιές αυτές μειώνουν τα ίδια κεφάλαια και η τράπεζα θα πρέπει να τα αναπληρώσει με κάποιο τρόπο, είτε με εισφορές των μετόχων και των πιστωτών, όπως προσπαθεί να κάνει η Ελληνική Τράπεζα, είτε με διάσωση με χρήματα των φορολογουμένων, όπως έγινε στο συνεργατισμό, είτε με διάσωση με χρήματα των πιστωτών και των καταθετών, όπως έγινε στην περίπτωση της Τράπεζας Κύπρου.  Ένας άλλος τρόπος για την τράπεζα να αναπληρώσει τις ζημιές της είναι η εκποίηση των εμπράγματων εξασφαλίσεων που στηρίζουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.  Η εκποίηση εμπράγματων εξασφαλίσεων όμως είναι μια δύσκολη, χρονοβόρα και αντιλαϊκή διαδικασία και είναι συνήθως η τελευταία επιλογή της τράπεζας.  Το τραπεζικό σύστημα στην Κύπρο δεν μπορεί να λειτουργήσει διότι οι τράπεζες χάνουν καταθέσεις, δεν μπορούν να δανειστούν από πουθενά, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνονται και οι τράπεζες εισπράττουν όλο και λιγότερα από την αποπληρωμή των υφιστάμενων δανείων.  Η πιο πάνω ανάλυση είναι εξηγεί πως λειτουργεί μια τράπεζα και εξηγεί μια ωμή πραγματικότητα, ότι δηλαδή οι τράπεζες δεν έχουν χρήματα για να χορηγήσουν νέα δάνεια και αυτό περιορίζει σημαντικά τις προοπτικές ανάπτυξης.

Μάριος  Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας