Οι συνεργατιστές πιστεύουν ότι ο συνεργατισμός θεωρείται βιώσιμος και γι’ αυτό και ανακεφαλαιοποιείται με χρήματα των φορολογούμενων σε αντίθεση με την Τράπεζα Κύπρου, όπου η ανακεφαλαιοποίηση έγινε με χρήματα των καταθετών.  Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ένα ενδεχόμενο κούρεμα στις ανασφάλιστες καταθέσεις δεν θα ήταν αποτελεσματικό αφού οι ανασφάλιστες καταθέσεις στο συνεργατισμό είναι χαμηλές, σε σχέση με τις ασφαλισμένες.  Δηλαδή, για να μαζέψει ο συνεργατισμός το €1.5 δις που χρειάζεται, το κούρεμα θα έπρεπε να ήταν πολύ ψηλό, ίσως και 100%.  Σε μια τέτοια περίπτωση ο συνεργατισμός θα είχε την ίδια τύχη με την Λαϊκή Τράπεζα και επειδή ο συνεργατισμός είναι επίσης συστημική τράπεζα, ο κίνδυνος για το κυπριακό τραπεζικό σύστημα θα ήταν μεγαλύτερος.  Με βάση τη νέα φιλοσοφία της διάσωσης των τραπεζών με ίδια μέσα (bail-in) , η οποία τιμωρεί τους καταθέτες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που κάνουν κακή διαχείριση,  όλα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στην Κύπρο θα έπρεπε να υποστούν κούρεμα καταθέσεων.  Όμως στην περίπτωση του συνεργατισμού και της Ελληνικής Τράπεζας, το Eurogroup αποφάσισε όπως οι φορολογούμενοι πληρώσουν για την ανακεφαλαιοποίηση τους.  Ένας άλλος λόγος για τον οποίο το eurogroup αποφάσισε όπως ο συνεργατισμός και η Ελληνική, αν χρειαστεί, θα πρέπει να διασωθούν με χρήματα των φορολογούμενων, είναι ότι τα κεφάλαια που χρειάζονται δεν είναι τόσο μεγάλα όσο στην Τράπεζα Κύπρου και στη Λαϊκή.  Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Pimcoστο ακραίο σενάριο, οι συνολικές απώλειες για το συνεργατισμό ανέρχονται στο 17% των συνολικών δανείων μέχρι το 2015 ή €1,4 δις, σε σχέση τις εμπορικές τράπεζες όπου οι ζημιές υπολογίζονται στο 24.8% των συνολικών δανείων για την τριετία ή €15,9 δις.  Αυτό όμως που προκαλεί ερωτηματικά είναι γιατί οι ζημιές στα δάνεια του συνεργατισμού υπολογίζονται στο 17%, ενώ στις εμπορικές τράπεζες το ποσοστό των ζημιών ανέρχεται στο 24.8%;  Ο λόγος είναι ότι ο συνεργατισμός δάνειζε το 60% της αγοραίας αξίας της εμπράγματης εξασφάλισης που κατέθετε ο δανειολήπτης ενώ οι τράπεζες δάνειζαν το 80% και περισσότερο.  Δηλαδή, στο συνεργατισμό, η εμπράγματη εξασφάλιση μπορεί να καλύψει το δάνειο ακόμα και αν η αγοραία αξίας της υποχωρήσει μέχρι και 40%, ενώ στις τράπεζες το ποσοστό ασφαλείας για την πτώση της τιμής της εμπράγματης εξασφάλισης περιορίζεται στο 20%.  Αξίζει να σημειωθεί ότι για δάνεια που ο συνεργατισμός χορήγησε πριν το 2005, η εμπράγματη εξασφάλιση υπολογιζόταν στην καταναγκαστική αξία της και όχι στην αγοραία.  Η καταναγκαστική αξίας είναι συνήθως κατά 30% χαμηλότερη της αγοραίας.  Με τα πιο πάνω δεδομένα, τα δάνεια του συνεργατισμού καλύπτονται περισσότερο από τις εμπράγματες εξασφαλίσεις παρά στις εμπορικές τράπεζες και γι’ αυτό οι ζημιές που υπολογίζει η Pimco είναι σχετικά χαμηλότερες στο συνεργατισμό.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας