Ένας από τους κύριους λόγους που τα κυπριακά νοικοκυριά είναι τα πλέον καταχρεωμένα στην Ευρώπη (153% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος), είναι η μανία των Κυπρίων για απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας, διότι δεν είναι μόνο το κόστος της κατοικίας αλλά και η συντήρηση της, ο εξοπλισμός της κλπ.  Η αντίληψη ότι η ιδιοκατοίκηση είναι η καλύτερη λύση για τη στέγαση μιας οικογένειας είναι μύθος.  Με τα σημερινά δεδομένα, η ιδιοκατοίκηση κοστίζει τουλάχιστον διπλάσια από την ενοικίαση, είτε μιλούμε για διαμέρισμα είτε για ανεξάρτητη κατοικία σε μισό οικόπεδο.  Τα νούμερα είναι ξεκάθαρα.  Ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων στα προάστια της Λευκωσίας κοστίζει σήμερα γύρω στις €150,000 συν 18% ΦΠΑ, υποθηκευτικά, μεταβιβαστικά κλπ, δηλαδή κάπου €180,000.  Το ίδιο διαμέρισμα μπορεί κάποιος να το ενοικιάσει, όπου θέλει, με €500 το μήνα ή €6,000 το χρόνο.  Οι τόκοι που αναλογούν στις €180,000 στο 6% ή έστω στο 5%, είναι €9,000 το χρόνο.  Δηλαδή, αν ο δανειολήπτης πληρώνει μόνο τους τόκους, το υπόλοιπο του δανείου θα παραμένει το ίδιο.  Το ενοίκιο όμως κοστίζει πολύ λιγότερα, €6,000, και ο ενοικιαστής δεν χρειάζεται δάνειο.  Αν αντί για διαμέρισμα θέλουμε κατοικία, το κόστος είναι μεγαλύτερο, όπως και το ενοίκιο.  Μια κατοικία τριών υπνοδωματίων στα προάστια της Λευκωσίας, αξίζει γύρω στις €250,000 συν ΦΠΑ κλπ, σύνολο €300,000, και το ενοίκιο της γύρω στα €1,000 το μήνα.  Αν κάποιος ενοικιάσει αγοράσει την κατοικία με στεγαστικό δάνειο στο 5%, οι τόκοι μόνο ανέρχονται στις €15,000 το χρόνο ενώ το ενοίκιο κοστίζει €12,000 το χρόνο, και αν δεν αρέσει η συγκεκριμένη κατοικία, υπάρχουν και άλλες πολλές για ενοικίαση όπου μας βολεύει.  Γιατί δηλαδή θα πρέπει να εγκλωβιστεί κάποιος σε μια συγκεκριμένη κατοικία και να πληρώνει περισσότερο;   Στην Κύπρο και σε άλλες χώρες, η απόκτηση κατοικίας είναι ένα όνειρο, είναι στόχος ζωής και δεν διαφωνούμε με αυτή την άποψη.  Μακάρι να μπορούσε όλος ο κόσμος να διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία, για λόγους ψυχολογικούς και κοινωνικούς.  Θα πρέπει όμως να κατανοήσουμε ότι η απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας θα πρέπει να γίνεται στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας.  Όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν την δική τους κατοικία, θα πρέπει να εξετάσουν καλά τα οικονομικά τους δεδομένα και δεν θα πρέπει να παρασύρονται από όσους έχουν συμφέρον να τους πουλήσουν, όπως τράπεζες, κτηματομεσίτες, εκτιμητές και επιχειρηματίες ανάπτυξης γης.  Διότι όσοι αγοράσουν κατοικία χωρίς να μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, τότε το όνειρο απόκτησης ιδιόκτητης κατοικίας μετατρέπεται σε εφιάλτη.  Και η πολιτεία θα πρέπει να σταματήσει να προωθεί μέτρα για την ιδιόκτητη κατοικία,  όπως μηδαμινά μεταβιβαστικά τέλη, επιστροφή 10% ΦΠΑ στην πρώτη κατοικία κ.α., διότι από αυτά τα μέτρα ωφελούνται περισσότερο οι πλούσιοι, και έτσι αυξάνεται η κοινωνική αδικία.  Η στέγαση είναι μια υπηρεσία η οποία όλοι θα πρέπει να έχουν πρόσβαση, πλούσιοι και φτωχοί, είτε ενοικιάζουν είτε κατέχουν ιδιόκτητη κατοικία.  Θα ήταν κοινωνικά πιο δίκαιο αν η πολιτεία επιδοτούσε το ενοίκιο για φτωχές οικογένειες αντί να επιδοτεί την απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας, που παραμένει προνόμιο των πλουσίων.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας