Ο διαχωρισμός της Τράπεζας Κύπρου σε καλή και κακή τράπεζα μπορεί να προκαλέσει σημαντική πτώση στις τιμές των ακινήτων και να οδηγήσει σε πτώχευση δεκάδες επιχειρήσεις ανάπτυξης γης, ενώ σε βάθος χρόνου μπορεί να οδηγήσει επίσης και χιλιάδες δανειολήπτες στη χρεοκοπία.  Η καλή τράπεζα θα είναι βεβαίως απαλλαγμένη από μη εξυπηρετούμενα δάνεια και θα μπορεί να επικεντρωθεί στη λιανική τραπεζική, να δέχεται καταθέσεις και να χορηγεί δάνεια.  Η κακή τράπεζα θα είναι μια εταιρεία διαχείρισης ακινήτων, αφού το 99% των εξασφαλίσεων που στηρίζουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αποτελούνται από υποθηκευμένα ακίνητα.  Η εταιρεία αυτή θα διαχειρίζεται τις δεκάδες χιλιάδες ακίνητα τα οποία είναι υποθηκευμένα σε δάνεια και τα οποία δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, δηλαδή οι δανειολήπτες δεν πληρώνουν τις δόσεις τους για περισσότερο από 90 ημέρες.  Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια δεν θα μεταφέρονται αμέσως στην κακή τράπεζα αλλά μετά από πάροδο 18 μηνών ή 24 μήνες για οικιστικές μονάδες, όταν δηλαδή ολοκληρωθεί η διαδικασία εκποίησης στα δικαστήρια.  Αξίζει να σημειώσουμε ότι το θεσμικό πλαίσιο για την ταχύτερη εκποίηση των εγγυήσεων θα είναι έτοιμο στο τέλος του 2014, σύμφωνα πάντα με το μνημόνιο.  Άρα δεν τίθεται θέμα εκποίησης της μόνιμης κατοικίας πριν από το τέλος του 2016.  Σήμερα, η τράπεζα έχει στη διάθεση της ακίνητα από προηγούμενα χρόνια, τα οποία είναι έτοιμα για εκποίηση, και αυτά είναι τα πρώτα που θα μεταφερθούν στην κακή τράπεζα.  Στη συνέχεια, όποια δάνεια δεν εξυπηρετούνται θα οδηγούνται προς την κακή τράπεζα.  Το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία καλής και κακής τράπεζας είναι ότι η καλή θα λειτουργεί κανονικά χωρίς προβλήματα κεφαλαιοποίησης ή ρευστότητας και θα συμβάλει στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης που έχει χαθεί.  Παράλληλα, η κακή τράπεζα θα διαχειρίζεται τα υποθηκευμένα ακίνητα και θα προσπαθεί να τα πουλήσει, και τα χρήματα θα εισπράττονται θα ξοφλούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στον μέγιστο δυνατό βαθμό.  Αν ένα δάνειο δεν ξοφληθεί, τότε ο δανειολήπτης θα είναι υπεύθυνος για το υπόλοιπο.  Η κακή τράπεζα λοιπόν, θα προσπαθεί να πουλήσει ακίνητα σε επενδυτικά ταμεία που ειδικεύονται σε ακίνητη περιουσία σε χαμηλές τιμές, και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα.  Η κακή τράπεζα θα ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξόφληση των δανείων παρά για το ύψος της τιμής που θα πωληθούν τα ακίνητα. Άρα τα ακίνητα μπορούν αν πουληθούν σε χαμηλές τιμές με αποτέλεσμα την περαιτέρω πτώση των τιμών των ακινήτων στην Κύπρο.  Η εξέλιξη αυτή μπορεί να εξυπηρετήσει την τράπεζα και να καθαρίσει την αγορά από πλεονάσματα ακινήτων, θα δημιουργήσει όμως προβλήματα στους δανειολήπτες, οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να ξοφλήσουν τα δάνεια τους και θα οδηγηθούν σε πτώχευση.  Ο διαχωρισμός μιας τράπεζας σε καλή και κακή είναι ένα μοντέλο που έχει εφαρμοστεί σε χώρες, με πρώτη τη Σουηδία κατά τη δεκαετία του 1990.  Στη συνέχεια το μοντέλο αυτό ακολούθησαν τράπεζες στην Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία και άλλες.

 Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας