Με δεδομένο το ακραίο σενάριο της Pimco, θεωρούμε ότι οι ανάγκες κεφαλαιοποίησης των τραπεζών κατά τα επόμενα τρία χρόνια θα ανέλθουν τουλάχιστον στα €10 δις χωρίς να περιλαμβάνονται τα €1.8 δις των εγγυήσεων της κυβέρνησης προς τη Λαϊκή Τράπεζα και τα €1.3 δισεκατομμύρια από τη μετατροπή αξιογράφων. Δηλαδή, το συνολικό κόστος διάσωσης των τραπεζών με βάση το ακραίο σενάριο θα ανέλθει στα €13.1 δις και όχι €10 δις, αλλά το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί κατά €10 δις επειδή τα €1.8 της Λαϊκής περιλαμβάνονται ήδη στο δημόσιο χρέος. Επιπρόσθετα από τις ανάγκες των τραπεζών, η κυβέρνηση θα χρειαστεί περίπου €1.5 δις για τα ελλείμματα των επομένων τριών ετών, αφού από το 2016 και μετά ο προϋπολογισμός του κράτους θα πρέπει να είναι ισοσκελισμένος. Το δημόσιο χρέος στο τέλος του 2012 ήταν €15 δις. Αν προσθέσουμε τα €10 δις των τραπεζών και το €1.5 δις που θα καλύψουν τα ελλείμματα, τότε το συνολικό δημόσιο χρέος να ανεβαίνει σταδιακά και θα φτάσει το 2016 στα 25.6 δις ή 151% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Ένα τόσο μεγάλο ποσό είναι σίγουρα μη βιώσιμο. Ακόμα και αν πουληθούν οι ημικρατικοί οργανισμοί, ακόμα και αν τα αξιόγραφα μετατραπούν σε μετοχές, ακόμα και αν κάνουμε επιπρόσθετες εξοικονομήσεις, το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να καταστεί βιώσιμο. Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η οικονομία δεν αναπτύσσεται, αντίθετα συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να αυξάνεται αντί να μειώνεται, διότι τα δημόσια οικονομικά εισέρχονται σε ένα φαύλο κύκλο οικονομικής ύφεσης και δημόσιου χρέους. Καθώς το ΑΕΠ μειώνεται, το δημόσιο χρέος, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυξάνεται. Επιπλέον, καθώς το ΑΕΠ μειώνεται, λόγω οικονομικής ύφεσης, τα έσοδα του κράτους μειώνονται ενώ οι μη παραγωγικές δαπάνες (κοινωνικές δαπάνες) αυξάνονται, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το δημοσιονομικό έλλειμμα. Όμως, επειδή είμαστε αναγκασμένοι να επιτύχουμε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, θα πρέπει να μειώσουμε τις δαπάνες και να επιβάλουμε καινούριες φορολογίες. Αυτό σημαίνει ότι η οικονομία θα υποστεί μεγαλύτερη ύφεση (μείωση του ΑΕΠ) και το δημόσιο χρέος θα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο ως ποσοστό του ΑΕΠ. Με λίγα λόγια, η οικονομική ύφεση τροφοδοτεί το δημόσιο χρέος και το ψηλό δημόσιο χρέος τροφοδοτεί την οικονομική ύφεση. Στην προσπάθεια μας να επιτύχουμε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, όπως έχουμε δεσμευτεί έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιτείνουμε την ύφεση της οικονομίας. Αυτά παθαίνουν όσοι δεν προγραμματίζουν έγκαιρα τις ενέργειες τους. Είχαμε όλο το χρόνο στη διάθεση μας να διαχειριστούμε την ύφεση, και όμως, αφήσαμε την ύφεση να μας καθηλώσει, αφήσαμε και το τραπεζικό μας σύστημα να κρέμεται από μια κλωστή, και τώρα ζητούμε και ρέστα.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας