Τα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων και του φυσικού αερίου έχουν μετατραπεί σε συνθήματα για κάποιες πολιτικές δυνάμεις. Η ίδια η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει στο μνημόνιο ότι αν το δημόσιο χρέος αποδειχθεί μη βιώσιμο, τότε θα εξεταστεί θέμα ιδιωτικοποιήσεων και ότι οποιδήποτε σχέδια και ενέργειες που αφορούν το φυσικό αέριο θα πρέπει να τυγχάνουν εξέτασης από την τροϊκα, εκ των προτέρων. Δηλαδή, στα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων και του φυσικού αερίου, η τροϊκα διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο και όσα διακηρύττουν κάποιοι περί εθνικής κυριαρχίας και ξεπουλήματος δημοσίων οργανισμών, είναι απλώς συνθήματα για να ερεθίσουν τα αυτιά των ψηφοφόρων. Άραγε, τι εννοεί το μνημόνιο όταν αναφέρει ότι αν το δημόσιο χρέος της Κύπρου δεν είναι βιώσιμο θα τεθεί θέμα ιδιωτικοποιήσεων;  Μήπως ο στόχος δεν είναι να καταστεί το χρέος βιώσιμο, ή μήπως θα επιλέξουμε κούρεμα του κυπριακού χρέους αντί ιδιωτικοποιήσεων.  Μήπως θα προτιμήσουμε να χρεοκοπήσει η χώρα αντί να πωληθούν οι ημικρατικοί οργανισμοί;  Αλλά, αν δεχθούμε την άποψη ότι η πώληση των ημικρατικών οργανισμών αποτελεί ξεπούλημα κρατικής περιουσίας, τι είναι το ξεπούλημα του φυσικού αερίου ή μήπως αυτό είναι προπώληση, για να ακούγεται καλύτερα στα αυτιά των ψηφορόφων.  Μήπως η προπώληση του φυσικού αερίου δεν είναι ξεπούλημα κρατικής περιουσίας;  Μήπως αντιλαμβάνονται όσοι υποστηρίζουν την προπώληση του φυσικού αερίου ότι καμία χώρα ή εταιρεία δεν θα δώσει όλα τα χρήματα μέχρι την παραλαβή του προϊόντος;  Η διεθνής πρακτική, όχι μόνο για το φυσικό αέριο αλλά για όλα τα προϊόντα, είναι ότι αυτός που προαγοράζει, προσφέρει ένα μικρό ποσοστό της αξίας του προϊόντος ως προκαταβολή και το υπόλοιπο αφού παραλάβει το προϊόν, δηλαδή σε μερικά χρόνια. Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει πως θα επιβιώσει η χώρα μας χωρίς χρήματα για μερικά χρόνια;  Εκτός και να θέλουμε να ξεπουλήσουμε το φυσικό μας αέριο σε εξευτελιστικές τιμές για να πάρουμε όλα τα χρήματα σήμερα.  Στα πλαίσια λοιπόν του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, τα επιτελεία των υποψηφίων για την προεδρία Σταύρου Μαλά και Γιώργου Λιλλήκα, έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία που δεν έχει νόημα, αφού τα θέματα που εγείρουν είναι ήδη συμφωνημένα στο μνημόνιο, μεταξύ κυβέρνησης και τροϊκας.  Γνωρίζουν πολύ καλά τα δύο επιτελεία ότι οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής του μνημονίου απλά θα καθυστερήσει την σύναψη δανειακής σύμβασης μεταξύ Κύπρου και μηχανισμού στήριξης.  Γνωρίζουν επίσης τα δύο επιτελεία ότι ακόμα και ένα εκ των δύο υποψηφίων ανεβεί στη εξουσία, θα πρέπει να ξεχάσει αυτά που διακήρυττε αφού δεν θα είναι αποδεκτά από την τροϊκα.  Και όταν μιλάμε για τροϊκα, εννοούμε τους ευρωπαϊους εταίρους μας, οι οποίοι θα πρέπει όλοι να εγκρίνουν τη δανειακή σύμβαση στα εθνικά τους κοινοβούλια το συντομότερο δυνατόν, διαφορετικά η Κυπριακή οικονομία οδεύει προς τη χρεοκοπία.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας