Η αναστάτωση που προκλήθηκε στην κυπριακή κοινωνία με την ψήφιση των μνημονιακών νομοσχεδίων οφείλεται στους πρόχειρους χειρισμούς και στις εσφαλμένες εκτιμήσεις της κυβέρνησης κατά τη διαπραγμάτευση με την τροϊκα.  Η κυβέρνηση διαπραγματεύθηκε ερήμην των πολιτικών κομμάτων και των κοινωνικών φορέων και η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την ίδια.  Παρά το γεγονός ότι τα όποια μέτρα ληφθούν θα είναι όντως επώδυνα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να ρίξει περισσότερο βάρος στους μισθωτούς παρά σε ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.  Είναι αδιανόητο να γίνονται περικοπές σε πολύτεκνους, ανάπηρους και τυφλούς, όταν τα παχουλά επιδόματα εσωτερικού και εξωτερικού περικόπτονται μόνο κατά 15%.  Είναι αδιανόητο, στην Ευρωπαϊκή Κύπρο, να υπάρχουν παιδιά που στερούνται βασικών αναγκών και από την άλλη κάποιοι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να κερδίζουν και δεύτερο μισθό από υπερωρίες.  Είναι επίσης αδιανόητο πολλά νοικοκυριά να βυθίζονται στη φτώχεια τη στιγμή που το κράτος πληρώνει εκατομμύρια ευρώ σε ενοίκια για κτίρια που δεν είναι άδεια.  Σε αυτές τις δύσκολες μέρες που ζούμε σήμερα, θα έπρεπε να μας χαρακτηρίζει η αληλεγγύη και η φιλανθρωπία, όχι η απληστία.  Όσοι από εμάς έχουμε την τύχη να διατηρούμε τη δουλειά μας, και όσοι από εμάς έχουμε καταφέρει να συσσωρεύσουμε πλούτο, είτε με τον ιδρώτα μας είτε κληρονομικά, καλούμαστε να στηρίξουμε τους συμπολίτες μας, αυτούς που δεν έχουν χρήματα για ψώνια, για φάρμακα και για να πληρώσουν το νερό και το ρεύμα.   Η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε τολμήσει περισσότερες περικοπές από μισθούς για να μην περικόψει από τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, έστω και προσωρινά, μέχρι να φτιάξει η κατάσταση ή γίνει καλύτερη στόχευση των κοινωνικών παροχών.  Διότι αυτοί που εργάζονται, έχουν τη δουλειά τους και θα συνεχίσουν να κερδίζουν χρήματα.  Οι ευάλωτες ομάδες όμως, ιδιαίτερα τυφλοί και ανάπηροι, δεν μπορούν να εργαστούν, τουλάχιστον η πλειοψηφία.  Ανεξάρτητα από το αν οι ευάλωτες ομάδες παίρνουν πολλά ή λίγα από το κράτος, η απότομη αποκοπή εισοδημάτων επιφέρει δυστυχία.  Οι όποιες αναγκαίες περικοπές θα πρέπει να γίνονται σταδιακά και με μέτρο για να μπορούν οι άνθρωποι να προσαρμόζονται. Οι πολύτεκνες οικογένειες δέχονται το ένα χτύπημα μετά το άλλο, και η κυβέρνηση της εργατιάς τους έχει επιφέρει το τελειωτικό χτύπημα.  Μόλις πριν ένα έτος οι πολύτεκνοι πλήρωσαν ακριβά το τίμημα της κρίσης και τις κακοδιαχείρισης των δημοσίων οικονομικών, ενώ σήμερα καλούνται να πληρώσουν περισσότερα. Τα περισσότερα από τα προβλήματα που συζητούνται σε ότι αφορά το μνημόνιο, θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αν η κυβέρνηση ενεργούσε πιο ορθολογιστικά και αποφασιστικά. Οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να αποδεχθούν μεγαλύτερες περικοπές στους μισθούς τους προκειμένου να επιβιώσουν οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας