Γιατί να αγοράσω ακίνητα αφού θα πληρώνω φόρο?

Ο φόρος ιδιοκτησίας είναι ένας παράλογος και άδικος φόρος πλούτου, που στρεβλώνει την οικονομική δραστηριότητα, δεν λαμβάνει υπόψη τα δάνεια επί της περιουσίας, αποθαρρύνει τις επενδύσεις σε ακίνητα, και υποβαθμίζει το βιοτικό επίπεδο των νοικοκυριών που ανήκουν στη μεσαία τάξη.   Ο φόρος ιδιοκτησίας υποβαθμίζει την αγορά ακινήτων ως επένδυση και στρέφει τους επενδυτές προς άλλες κατευθύνσεις, μετοχές, καταθέσεις ή κυβερνητικά ομόλογα, τα οποία έχουν ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση.  Οι τόκοι από καταθέσεις φορολογούνται στο 30%, ενώ οι τόκοι από κυβερνητικά ομόλογα φορολογούνται μόνο με 3%.  Διερωτούμαι γιατί ενθαρρύνουμε τις καταθέσεις όταν φορολογούμε τους τόκους με 30%.  Αυτή η στρέβλωση όμως υπάρχει και σε άλλες χώρες και στοχεύει στο να ενθαρρύνει τους πολίτες να επενδύουν στα ομόλογα της χώρας τους, δηλαδή να δανείζουν τη χώρα τους.  Όμως για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας, ο φόρος ιδιοκτησίας, όπως και ο κάθε φόρος που επιβάλλεται στους πολίτες, θα πρέπει να είναι στοχευμένος και ανταποδοτικός.  Δηλαδή, δεν είναι σωστό αν κάποιος πολίτης έχει μια περιουσία, την οποία αγόρασε με εισοδήματα που έχουν ήδη φορολογηθεί, να πληρώνει χαράτσι, επειδή η κυβέρνηση χρειάζεται χρήματα για να συντηρήσει ένα τεράστιο σπάταλο και υδροκέφαλο δημόσιο τομέα.  Είναι κοινωνικά άδικο οι άνθρωποι που ήταν και είναι νοικοκυρεμένοι και επένδυσαν σε ακίνητη ιδιοκτησία να πληρώνουν σήμερα φόρο επί της περιουσίας τους.  Είναι κοινωνικά άδικο για τις επιχειρήσεις, οι οποίες παράγουν αγαθά και υπηρεσίες και συνεπώς θέσεις εργασίας, να πληρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε φόρο ιδιοκτησία, αυξάνοντας το λειτουργικό κόστος τους, το οποίο συνήθως μετακοιλύεται στους καταναλωτές υπό τη μορφή ψηλότερων τιμών.  Ακόμα και αν οι επιχειρήσεις λειτουργούσαν σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, οι τιμές πάλι θα αυξηθούν επειδή όλες ο φόρος ιδιοκτησίας επιβάλλεται σε όλες τις επιχειρήσεις.  Για να μην παρεξηγηθούμε, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο φόρος ιδιοκτησίας πρέπει να υπάρχει αλλά όχι ως φόρος πλούτου αλλά ως ανταποδοτικός φόρος για τις υπηρεσίες που απολαμβάνει ο ιδιοκτήτης μιας περιουσίας, διότι η πολιτεία, σε εθνικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο, χτίζει υποδομές και προσφέρει υπηρεσίες που εξυπηρετούν και πιθανόν να αυξάνουν και την αξία των περιουσιών.  Ο φόρος ή καλύτερα τέλος ιδιοκτησίας, επιβάλλεται σε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη και δεν είναι αμελητέος.  Στις πλείστες περιπτώσεις, ο φόρος αυτός είναι στοχευμένος και τοπικού χαρακτήρα, δηλαδή, επιβάλλεται από τις τοπικές και όχι τις εθνικές αρχές. Έτσι, ο δημότης του Στροβόλου πληρώνει για τις υποδομές και τις υπηρεσίες που απολαμβάνει στην περιοχή του και δεν πληρώνει για τα έργα και τις υπηρεσίες που προσφέρει η Έγκωμη.  Τα οφέλη της στοχευμένης φορολογίας σε τοπικό επίπεδο είναι πολλά και σημαντικά, και θα τα μελετήσουμε σε άλλο άρθρο.

Μάριος Μαυρίδης, οικονομολόγος, βουλευτής Επαρχίας Κερύνειας