Εκτός συναγωνισμού η προφητεία των Μάγιας, καθώς η δικαίωσή της... εκκρεμεί!
Ο ευαγγελιστής Harold Camping, που αναστάτωσε με τα «προφητικά» του λόγια το 2011, δεν μπορεί να ξεχαστεί εύκολα.

Το τέλος του κόσμου που θα συνέβαινε στις 21 Μαΐου 2011 έκανε πολλούς ανθρώπους να ανησυχήσουν, ενώ άλλους τόσους να πάρουν μέτρα για το σκηνικό καταστροφής που σκιαγραφούσε ο Camping.

Σήμερα έχουμε μπροστά μας το ημερολόγιο των Μάγιας και αυτούς που το διαβάζουν με αποκαλυπτικό τρόπο: το νέο τέλος του κόσμου έρχεται στις 21 Δεκεμβρίου 2012, τακτοποιείστε λοιπόν τις εκκρεμότητές σας!

Με αφορμή τα εφιαλτικά αυτά σενάρια, ας δούμε κάποιες από τις μυριάδες «προφητείες» που έκαναν τον κόσμο να πιστεύει ότι οι μέρες του είναι μετρημένες...

William Miller

Ο William Miller είναι ενδεχομένως ο πλέον περιώνυμος ψευδοπροφήτης της Ιστορίας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1840 άρχισε να κηρύσσει το τέλος του κόσμου, προβλέποντας τη Δευτέρα Παρουσία και ένα εφιαλτικό αποκαλυπτικό σκηνικό για τη Γη. Είχε μάλιστα «προβλέψει» και το διάστημα στο οποίο θα συνέβαινε η καταστροφή του κόσμου, από τις 21 Μαρτίου 1843 ως τις 21 Μαρτίου 1844. Οι δημόσιοι λόγοι του και το διαφημιστικό υλικό της διδασκαλίας του (αφίσες, πίνακες και επιστολές) κατάφεραν να πείσουν γύρω στους 100.000 ανθρώπους, που έμειναν γνωστοί ως «Millerites», οι οποίοι πούλησαν όλα τα υπάρχοντά τους και κατέφυγαν στα βουνά, περιμένοντας το τέλος. Όταν βέβαια το τέλος δεν έφτασε ποτέ, κανένα πρόβλημα, άλλαξε απλώς την ημερομηνία: 22 Οκτωβρίου ήταν η νέα Μέρα της Κρίσης! Κι όταν με το καλό ήρθε η 23 Οκτωβρίου και ο κόσμος έστεκε ακόμα όρθιος, οι πιστοί «Millerites» είχαν και πάλι τη δικαιολογία έτοιμη...

Harold Camping

Η περίφημη «πρόβλεψη» του Harold Camping για το τέλος του κόσμου στις 21 Μαΐου 2011 δεν ήταν η πρώτη του. Το 1992 ο ευαγγελιστής είχε εκδώσει το γνωστό βιβλίο με τίτλο «1994?», στο οποίο ισχυριζόταν ότι στα μέσα Σεπτεμβρίου 1994 ο Χριστός θα επέστρεφε και το τέλος του κόσμου θα ήταν γεγονός. Ο Camping βάσισε τις προβλέψεις του σε υπολογισμούς και ημερομηνίες της Βίβλου και ήταν «99,9% σίγουρος» ότι οι πράξεις του ήταν σωστές. Ο πλανήτης δεν καταστράφηκε ωστόσο το 1994, ούτε βέβαια και στις 31 Μαρτίου 1995, που ήταν η επόμενη πρόβλεψη του Camping μετά τη σεπτεμβριανή αποτυχία...

Ο William Branham και η πεντηκοστιανή πρόβλεψη

Λίγο πριν από το ηλιοβασίλεμα της 28ης Φεβρουαρίου 1963, οι κάτοικοι της βορειοδυτικής Αριζόνα παρατηρούσαν ένα μυστηριώδες σύννεφο να γλιστρά πάνω από την έρημο. Την ίδια μέρα ο πεντηκοστιανός πάστορας William Branham (ο οποίος και ίδρυσε τη γνωστή θρησκευτική αίρεση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο) ισχυρίστηκε ότι ανέβηκε στο βουνό Sunset και συναντήθηκε με τους 7 αγγέλους, οι οποίοι του αποκάλυψαν το νόημα των 7 σφραγίδων της Αποκάλυψης! Τις επόμενες 7 νύχτες ο Branham έψελνε 7 κηρύγματα, εξηγώντας το νόημα των 7 σφραγίδων. Κατέληξε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ο Ιησούς θα επέστρεφε στη γη κάποια στιγμή του... 1977. Ο πάστορας δεν έζησε βέβαια να δει την αποτυχημένη του πρόβλεψη, καθώς σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Δεκέμβριο του 1965.

Οι Αναβαπτιστές του Münster

Στα ταραχώδη χρόνια που ακολούθησαν την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, πολυάριθμες ριζοσπαστικές αιρέσεις και σέχτες αναδύθηκαν, προφητεύοντας το τέλος του κόσμου. Οι Αναβαπτιστές ήταν ίσως η δημοφιλέστερη σχισματική κίνηση: το 1530 μια ομάδα της αίρεσης κατέλαβε τη γερμανική πόλη του Münster, τη χαιρέτισε ως τη «Νέα Ιερουσαλήμ» και περίμενε την επιστροφή του Ιησού. Ο Jan Bockelson, ράφτης από την ολλανδική πόλη του Leiden, αυτο-αναγορεύτηκε «Μεσσίας των τελευταίων ημερών», παντρεύτηκε ένα τσούρμο γυναικών και κήρυξε το τέλος του κόσμου, κάνοντας τη ζωή στην πόλη το λιγότερο εφιαλτική. Η «προφητεία» για το τέλος του κόσμου δεν επαληθεύτηκε, μια μετριοπαθέστερη ωστόσο εκδοχή της έμελλε να συμβεί: η κατάληψη του Münster από τους Αναβαπτιστές θα τελείωνε σε μια αιματοβαμμένη πολιορκία το 1535, ενώ το τέλος του Bockelson θα ήταν ακόμα τραγικότερο: τα γεννητικά του όργανα αποκόπηκαν και καρφώθηκαν στις πύλες της πόλης...

Το βιβλίο «Late Great Planet Earth» και άλλα προφητικά συγγράμματα

Αν διαβάζετε τον Hal Lindsey, θα μεταφέρετε προφανώς συχνά την ημερομηνία του «τέλους του κόσμου» στις καλένδες σας! Το «Late Great Planet Earth», το πλέον ευπώλητο «δοκιμιακό» βιβλίο της δεκαετίας του '70 (!), προέβλεψε το τέλος του κόσμου κάποια στιγμή πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 1988. Τα επόμενα βιβλία του μετέφεραν απλώς τη Μέρα της Κρίσης για τα τέλη του 1980, του 1990 και φυσικά του 2000. Οι αποτυχημένες ωστόσο προβλέψεις του Lindsey έκαναν κάτι περισσότερο από λάθος προφητείες: έκαναν δημοφιλές το είδος των «προφητικών» βιβλίων. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Lindsey, ο Edgar Whisenant δημοσίευσε το 1988 το πόνημά του «88 Reasons Why the Rapture Will Be in 1988», το οποίο πούλησε πάνω από 4,5 εκατομμύρια αντίτυπα. Κι όταν το τέλος δεν ήρθε το '88, απτόητος ο Whisenant προέβλεψε τη νέα πλανητική καταστροφή το 1993 και κατόπιν το 1994 (με μπεστ-σέλερ βιβλία να εξηγούν αναλυτικά τους λόγους). Τα πλέον δημοφιλή «προφητικά» βιβλία ωστόσο είναι η περιώνυμη σειρά «Left Behind» των Tim LaHaye και Jerry Jenkins, οι οποίοι δεν παραθέτουν ακριβή ημερομηνία, ζωγραφίζουν ωστόσο με τα πλέον ζωηρά χρώματα τις τελευταίες στιγμές της ανθρωπότητας. Οι 16 νουβέλες της σειράς έχουν πουλήσει πάνω από 63 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.

Millennium

Η μέρα που θα έφτανε το τέλος του τεχνολογικού μας πολιτισμού -άρα και το πρακτικό τέλος της ανθρωπότητας- πήρε σάρκα και οστά: ολάκερο το παγκόσμιο δίκτυο υπολογιστών θα κατέρρεε την 1η Ιανουαρίου 2000, επαληθεύοντας τις προφητείες των Λουδιτών και των άλλων πολέμιων της τεχνολογίας. Το υπαρκτό πρόβλημα, το οποίο και συζητούσαν επί μήνες οι αναλυτές και οι πληροφορικοί, ήταν ότι οι περισσότεροι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ήταν προγραμματισμένοι να κρατούν μητρώα ημερομηνιών μόνο με τα τελευταία δύο ψηφία, γεγονός που θα έκανε τη χρονιά 2000 να εγγραφεί ενδεχομένως ως 1900, διαλύοντας μια και καλή τον εύτακτο κόσμο των κομπιούτερ. Αυτό ωστόσο δεν συνέβη: παρά τα όποια μικροπροβλήματα μικρής κλίμακας, η Πρωτοχρονιά ήρθε και δεν έφερε στις βαλίτσες της τίποτα περισσότερο από το παραδοσιακό... hangover!

H αίρεση των Δαυιδιστών

Ο David Koresh οδήγησε τους Davidians, το ανίερο παρακλάδι της Εκκλησίας των Χιλιαστών, στην καταδίκη μέσα στις εγκαταστάσεις τους στο Τέξας το 1993. Πώς το κατάφερε; Έπεισε τους πιστούς του ότι ήταν πράγματι ο Χριστός και τους συμβούλευσε να ετοιμαστούν για τη Μέρα της Κρίσης, με το να αποσυρθούν σε μια απομονωμένη περιοχή. Όταν ωστόσο οι Αρχές πληροφορήθηκαν ότι οι Davidians είχαν μετατρέψει το σπίτι τους σε οπλοστάσιο, τον Φεβρουάριο του 1993 αποφάσισαν να κάνουν έλεγχο: οι Δαυιδιστές αρνήθηκαν και άνοιξαν πυρ. Τέσσερις αστυνομικοί σκοτώθηκαν στις συμπλοκές, όπως και έξι μέλη της αίρεσης. Ο Koresh έπεισε τους πιστούς του ακολούθους να παραμείνουν στο βουνό Καρμέλ και να μην παραδοθούν. Για 50 ολόκληρες μέρες η Αστυνομία πολιορκούσε το σπίτι. Στις 19 Απριλίου ωστόσο το FBI αποφάσισε να δράσει, όρμησε στις εγκαταστάσεις και ξέσπασε φωτιά (η πηγή της οποίας παραμένει μέχρι και σήμερα αντικείμενο διαμάχης). Δεκάδες Davidians σκοτώθηκαν εκείνη τη μέρα, ανάμεσα στους οποίους και ο ίδιος ο Koresh. Και ο κόσμος παρέμεινε και πάλι άθικτος...

Charles Taze Russell

Το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου φρίκαρε όλη την ανθρωπότητα, για κάποιους ωστόσο σήμαινε και κάτι παραπάνω: ήταν η κοινότητα των Zion's Watch Tower Tract Society, μια ομάδα που είναι σήμερα γνωστή ως «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Ο ιδρυτής τους, Charles Taze Russell, είχε προφητεύσει και στο παρελθόν την... αόρατη έλευση του Ιησού κάπου στα 1874, η νέα του πρόβλεψη μιλούσε ωστόσο για τη Δευτέρα Παρουσία το 1914. Όταν άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος, ο Russell τον ερμήνευσε ως ατράνταχτη απόδειξη και αναντίρρητο σημάδι του τέλους του κόσμου. Η Ιστορία έμελλε ωστόσο να τον διαψεύσει...

Η μεγάλη φωτιά του Λονδίνου το 1666

Στο βιβλίο της Αποκάλυψης το «666» είναι το σημάδι του Διαβόλου. Δεν ήταν λοιπόν καθόλου περίεργη η ανησυχία της χριστιανικής Ευρώπης καθώς η χρονιά 1666 πλησίαζε, ούτε και βοήθησε στους φόβους της η επιδημία πανούκλας που ξέσπασε τον προηγούμενο χρόνο στο Λονδίνο, η οποία και αφάνισε 100.000 ανθρώπους, το 1/5 των κατοίκων της πόλης. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1666 μια φωτιά ξεπήδησε από φούρνο του Λονδίνου και κατέκαψε πάνω από 13.000 κτίρια και δεκάδες χιλιάδες κατοικίες. Αυτό ήταν, το τέλος του κόσμου ερχόταν ολοταχώς! Παρά το γεγονός βέβαια ότι η πυρκαγιά κατέστρεψε την πόλη, ο αριθμός των θυμάτων ήταν μικρός σε σχέση με την καταστροφή (10 άνθρωποι), γεγονός που κατεύνασε την ανησυχία και υποβίβασε το τέλος του κόσμου σε απλή καταστροφή...

2012

Το 2012 ήταν η νέα αγαπημένη χρονιά των ψευδοπροφητών: από τον ισχυρισμό ότι οι άνθρωποι θα υποστούν φυσικές και πνευματικές μεταλλάξεις μέχρι και την υποτιθέμενη σύγκρουση της Γης με έναν πλανήτη που ονόμασαν Nibiru ή με την κοντινότερη διαθέσιμη μαύρη τρύπα! Η δημοφιλέστερη ωστόσο «προφητεία» έχει να κάνει με το τέλος του κόσμου, όπως αυτό ανασυγκροτείται από το ημερολόγιο των Μάγιας. Οι πανεπιστημιακοί μελετητές εμμένουν στη θέση τους ότι ο τρόπος που διαβάζουν κάποιοι το ημερολόγιο είναι λάθος, αυτό ωστόσο δεν πτοεί τους «προφήτες» από το να προβλέψουν ότι το νέο τέλος του κόσμου έρχεται στις 21 Δεκεμβρίου 2012: ο τέταρτος κόσμος -στον οποίο ζούμε τώρα- θα φτάσει στο τέλος του τη συγκεκριμένη ημερομηνία, άρα ο κόσμος θα καταστραφεί. Πού το περίεργο;