Ιστορίες του χωριού μου

Της Μαρίας Στεφανή 

Kεφάλαιο 5

Πέρασαν οι μεγάλες ζέστες του καλοκαιριού και ένα ευχάριστο δροσερό αεράκι φυσώντας, με βρίσκει να κάθομαι στο μεγάλο σκαλί της εξωτερικής μας σκάλας και να κοιτάζω ένα από τα καινούρια μου βιβλία.  Οι μέρες μικραίνουν συνεχώς και γίνονται πιο σκυθρωπές καθώς τα βράδια μεγαλώνουν.  Στον ουρανό εμφανίζονται που και που κάποια άσπρα σύννεφα που ταξιδεύουν με τον αέρα.  Τα φύλλα των δέντρων κιτρινίζουν και παρασύρονται στους δρόμους, στα χωράφια και στις αυλές των σπιτιών.  Κάποιοι μικροί ανεμοστρόβιλοι μας θυμίζουν ότι είναι καιρός να κλείνουμε τις πόρτες των σπιτιών μας διότι έρχεται Φθινόπωρο. Κατά το σούρουπο το χωριό γίνεται σκοτεινό, καθώς ο φωτισμός  με πετρέλαιο είναι πολύ χαμηλός. Εκτός από τις φεγγαρόλουστες νύκτες, όλο τον υπόλοιπο καιρό οι δρόμοι του χωριού είναι κατασκότεινοι.  Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο φοβάμαι να κυκλοφορώ τις νύκτες χωρίς συνοδεία.  Άρχισε να ψιλοβρέχει και τρέξαμε γρήγορα στα σπίτια μας.  Χαρούμενη, πήγα σε ένα παράθυρο με μεγάλη τρύπα και έβαλα το μάτι μου εκεί να παρακολουθώ για πολλή ώρα τη βροχή και να οσφραίνομαι την ωραία μυρωδιά από το μουσκεμμένο χώμα. Καθώς η γη είναι διψασμένη στεγνώνει απορροφά το νερό πολύ γρήγορα και δεν δημιουργούνται ρυάκια.

Σιγά σιγά χάνονται τα καρπούζια από την αγορά και αντικαθιστώνται με νόστιμα μαύρα σύκα.  Οι γυναίκες του χωριού έχουν πολύ συχνά στο μενού της ημέρας εκτός από τις μελιντζάνες και τα πιπέρια, το πιλάφι πουργούρι και τον τραχανά.  Ορισμένες φτιάχνουν σπιτίσιο φιδέ και μακαρόνια για τις ανάγκες της οικογένειας.

Πλησιάζει η γιορτή των ψυχών στις 2 Νοεμβρίου, όπου οι περισσότεροι πηγαίνουν να προσευχηθούν στην εκκλησία για τους νεκρούς τους αλλά και στο νεκροταφείο να ανάψουν ένα κεράκι στη μνήμη τους.

Την επομένη είναι η γιορτή του Αγίου Γεωργίου του Σπόρου, όπου οι χωριανοί φροντίζουν να παίρνουν στην εκκλησία ένα δίσκο με διάφορους σπόρους για να ευλογηθούν.  Τους σπόρους αυτούς θα τους χρησιμοποιήσουν τον επόμενο χρόνο για μια καλή σοδειά.

Στο σχολείο αρχίζουν οι προετοιμασίες για τη χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή καθώς και για τους ψαλμούς στην εκκλησία.  Τους τελευταίους τους διδάσκει ο ιερέας του χωριού που με πολλήν υπομονή διαλέγει τους καλλίφωνους μαθητές που θα χρησιμοποιήσει για σολίστ.  Παρόλο που δεν είναι μουσικός, γνωρίζει πολύ καλά πώς πρέπει να κάνει την διανομή των ψαλμών μεταξύ των αγοριών και κοριτσιών για να έχει καλύτερα αποτελέσματα.  Όσο για τη σχολική γιορτή, χρειάζεται πολύς χρόνος και κόπος εκ μέρους των δασκάλων και μαθητών για ένα καλό αποτέλεσμα. Η χαρά μου είναι μεγάλη διότι λαμβάνω μέρος εκτός από τα σκετσάκια και στη χορωδία του σχολείου. Τα ρούχα που θα ντυθούμε θα τα δανειστούμε από διάφορα πρόσωπα στο χωριό ή θα μας τα ράψουν με πολύ χαμηλό κόστος.  Δεν υπάρχει εισιτήριο για τη γιορτή αυτή και έτσι οι δικοί μας μπορούν άνετα να την παρακολουθήσουν.  Μου κάνει εντύπωση με πόση χαρά, νέοι, γέροι και παιδιά, με το ταπεινό και απλοϊκό βλέμμα, παρακολουθούν ήσυχα τη γιορτή.  Τα αισθήματα τους είναι τόσο φανερά και τόσο αληθινά. Εξάλλου, δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι ψυχαγωγίας στο χωριό και γι’ αυτό μια γιορτή ή ένας γάμος σημαίνει πολλά για τους κατοίκους του.

Με το πέρασμα του χρόνου, αρχίζουν να πρασινίζουν τα χωράφια μας και πληθαίνουν οι κατσίκες στα σπίτια για το γάλα της οικογένειας. Πολύ συχνά παίρνω την κατσίκα μας και ένα βιβλίο στο αλώνι μας, όπου χαίρομαι να περνώ λίγο χρόνο μαζί της μέσα στη φύση και τον ονειρεμένο κόσμο του βιβλίου μου.  Απογειώνομαι από την πραγματικότητα και ζω για λίγο σε διαφορετικούς κόσμους και εποχές με το ρομαντισμό του συγγραφέα.

Όσοι έχουν κατσίκες ή κοπάδια στο σπίτι συνηθίζουν να φτιάχνουν οι ίδιοι γιαούρτι για την οικογένεια.  Είναι τόσο εύκολη η συνταγή του που φαντάζει σαν θαύμα η καταπληκτική γεύση του.  Πιο ωραίο από το τυρί και ακόμη πιο ωραίο και από το κρέας. Μικρές απολαύσεις που χρωματίζουν και ομορφαίνουν τη ζωή μας.

Κοντεύουν οι Σήκωσες (Αποκριές) των Χριστουγέννων και υπάρχει κάποιος αναβρασμός μεταξύ μικρών και μεγάλων.  Οι μικροί και οι νέοι προετοιμάζουν τις μάσκες τους από χαρτόνι, χρώματα και κάρβουνα, συνήθως με μουστάκια και γένια.  Για το ντύσιμο τους, απλώς δανείζονται από τους δικούς τους παλιά ρούχα και καπέλα, ούτως ώστε να γίνουν αγνώριστοι.  Στα οικογενειακά φαγοπότια έρχονται με τις μαγκούρες τους και παίζουν διάφορους ρόλους.  Οι νοικοκύρηδες τους κερνούν, τους βάζουν να τραγουδήσουν και στο τέλος αν δεν αναγνωριστούν, θα πρέπει να βγάλουν τις μάσκες και να ευχηθούν Καλές Σήκωσες. Συνήθως το μασκάρεμα γίνεται από άνδρες. 

Στην εκκλησία 12 μέρες πριν τα Χριστούγεννα, αρχίζουν οι εσπερινοί, με τους μαθητές και ψάλτες να ψάλλουν τους ωραίους χριστουγεννιάτικους ύμνους.  Ο ιερέας τις μέρες αυτές, με πολλή όρεξη και κέφι, δίνει οδηγίες σε παιδιά πώς να φτιάξουν την ωραία φάτνη, η οποία τοποθετείται πάνω σε πέτρες και γρασίδι ψηλά στο δεξί πλάι της εκκλησίας. Τα φωτάκια που αναβοσβήνουν μέσα και γύρω από τη φάτνη είναι κάτι πρωτοποριακό για την εποχή μας. H όλη εικόνα δημιουργεί μιαν ευχάριστη ατμόσφαιρα, γεμάτη χαρά και ευλάβεια.

Κατά την περίοδο αυτή, όσοι μπορούν, νηστεύουν το κρέας, τα αυγά και τα γαλακτερά.  Οι οικοκυρές ετοιμάζονται για τα χριστουγεννιάτικα κουλούρια και κουραμπιέδες.  Κάποιοι στολίζουν δέντρα στο σπίτι, για τη χαρά των μικρών παιδιών τους.  Συνήθως χρησιμοποιούν κλαδιά από φρέσκο πεύκο και τοποθετούν χρωματιστά μικρά μπαλόνια.

Τα σχολεία κλείνουν από τα μαθήματα και όλοι τρέχουν να αγοράσουν κάτι καινούριο που θα φορέσουν τις γιορτές.  Πολύ λίγοι όμως αγοράζουν παιγνίδια για τα μικρά παιδιά τους.  Προέχει το ντύσιμο και το φαγητό διότι τα λεφτά δεν αρκούν. The

Συνεχίζεται .........................