ΟΤΑΝ Η ΑΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ ……..

Του Γλαύκου Ανδρέου

Μέλους της κοινότητας των Μαρωνιτων

Σίγουρα το παρελθόν και η ιστορία  η ίδια , αλλά  και η μνήμη μιας φυλής – ποσό μάλλον μιας προσφυγοποιημένης κοινότητας - είναι θεμελιώδη υλικά για το μέλλον της.  Δεν μπορούμε ούτε να τα απεμπολούμε ούτε να μην τα υπερασπιζόμαστε. Όμως, η Ιστορία είναι μια αδιάκοπη εξελικτική διαδικασία. Στο διάβα της υπάρχουν φάσεις-τομές που, αν δεν ανταποκριθούμε με επάρκεια στα νέα καθήκοντα που ορίζουν και απαιτούν οι καιροί , μπορούν να μας αφήσουν στην άκρη, να μας παραμερίσουν και να μας μετατρέψουν σε κοινοτικές  μοιρολογίστρες με φόντο τον αφανισμό και το ξεκλήρισμα.  

Δεν είναι ρητορεία υπέρ της ευκλεούς παράδοσης μιας κοινότητας ο πατριωτισμός. Μπορεί να είναι γραμμή άμυνας ενός ορισμένου παρελθόντος. Κυρίαρχη, όμως, είναι η καλοσχεδιασμένη έφοδος στο μέλλον.

Αφορμή για τα πιο πάνω μου έδωσε ο ανιστόρητος  κος Ανδρέας Ζαχαρουδιου  με άρθρο του που δημοσιεύτηκε την 1^ην Απριλίου 2014 στην εφημερίδα «Πολίτης»

Ο Θρησκευτικός φανατισμός είναι  το πιο επικίνδυνο προϊόν που παράγει η χημεία της διανόησης: προκαλεί όνειρα, μεθύει τους λαούς, γεννάει μέσα τους ψεύτικες αναμνήσεις, μειώνει τα ένστικτά του, ερεθίζει της παλιές πληγές, καταστρέφει την ηρεμία τους, οδηγεί στην μεγαλομανία ή στην μανία καταδιώξεως και κάνει το έθνος «υπερήφανο», αλαζονικό, αφόρητο και τέλος  μάταιο.  Θα 'μασταν λειψοί, και πνευματικά άεργοι, αν όλοι αυτοί οι μύθοι,  που μας παρουσίασε ο  κατ’ τα αλλά γνωστικός  κος Ανδρέας Ζαχαρουδιου,  στο άρθρο του με τις  καθαγιασμένες αστειότητες του, τα λεκτικά παιχνίδια του , και  τον αχαλίνωτο σαρκασμό του   έναντι μιας κοινότητας μέλους της μεγαλύτερης χριστιανικής πίστης  ,  τα μεταφυσικά ψευδοπροβλήματα και φαντασιώσεις κύριε Ζαχαρουδιου , ναστέ σίγουρος   δεν  θα υπήρχαν. Είναι το ψεύτικο που χρωματίζει και δίνει ζωή στο αληθινό. Και σαν τέτοιο μπορεί κάποιος να αντικρύσει το κατάπτυστο, προσβλητικό , υβριστικό  και τέλος καταδικαστέο  άρθρο του κου  Ζαχαρουδιου προς μια κοινότητα , η οποία ήταν παρούσα σε όλους τους αγώνες  υπέρ των δικαίων  του νησιού από τον 7^ον αιώνα  και της μετέπειτα  ανάπηρης  Κυπριακής Δημοκρατίας  την οποία κουτσούρεψαν  ιδέες ωσαν και του λόγου σας .

Ο οποιοσδήποτε φανατισμός , ειδικά ο θρησκευτικός  που οδηγεί στο σκοταδισμό , ήταν αρχικά η τέχνη του να εμποδίζεις τους άλλους να ανακατεύονται σε ό,τι τους αφορά. Σε μια επόμενη φάση προστέθηκε η τέχνη  σε αυτόν , του να αναγκάζεις τους άλλους να αποφασίζουν γι' αυτά που δεν καταλαβαίνουν.

Δεν θα επισυρθώ  στην ουσία των γραφομένων του αρθρογράφου, γιατί τα θεωρώ ανάξια σχολιασμού. Θα’ θελα μόνο να τον καλέσω  να ανατρέξει στην ιστορία των Μαρωνιτων, γιατί από ότι αντιλήφτηκα ζει σε σκοτεινούς διαδρόμους της αγνωσίας , του φανατισμού και της αμετροέπειας. 

Η κοινωνική ισότητα έντιμε κύριε Ανδρέα Ζαχαρουδιου   είναι από τις πιο φυσικές και ταυτόχρονα πιο χιμαιρικές ιδέες. Και όπως λέει ο ποιητής « μην κοιμάσαι …είναι λάθος  , μην ξυπνήσεις  γιατί είναι επικίνδυνο.. .» και  θα’ ναι επικίνδυνο γιατί όταν « ξυπνήσεις» θα βγεις «σοφότερος» και σίγουρα μετανοιωμένος από τα γραφόμενα σου …

Για να πετύχεις σ' αυτόν τον κόσμο όμως , μόνο η ανοησία δεν αρκεί, χρειάζονται και καλοί τρόποι,  και ο  θρίαμβος της νόησης είναι ακριβώς αυτό, που πρέπει να συνυπάρχεις με τους ανθρώπους που δεν την έχουν.

« Βλέποντας πίσω πάμε μπροστά»….. και έμεινες  αρκετά πίσω  …… κύριε Ζαχαρουδιου…….