Του Ανδρέα Φραντζιά

Σε τούτο το κείμενο δε θα επεκταθώ στη μεγάλη συμμετοχή και επιτυχία που σημείωσε το Τουρνουά Φούτσαλ που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Όμιλος Ασωμάτου. Απλά θ’ αποτυπώσω στο χαρτί κάποια εσωτερικά αισθήματα και συλλογισμούς όπως τα βίωσα κατά τη διάρκεια της μοναδικής αυτής εμπειρίας.

Σε παραλλαγή του λόγου του Καζαντζάκη που σα ρώτησε την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός, αυτή άνθισε, θα διαφοροποιούσα την ερώτηση στην αμυγδαλιά.

- Υπάρχει ακόμη ανθρωπιά κι αγάπη ή κατατροπώθηκε από την αδιαφορία και    

   το μίσος;

Είμαι βέβαιος για το πλατύ χαμόγελο και την ανθοφορία της αμυγδαλιάς.

Ναι, στο τέλος της μέρας μόνο η αγάπη κι η αλληλεγγύη μπορούν να προσφέρουν το χαμόγελο, τόσο στο λήπτη όσο και στο δότη, αφήνοντας τα υπόλοιπα περιθωριοποιημένα.

Σαν άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου το πρωινό της Κυριακής αντίκρισα μπροστά μου 2 μεγάλα κιβώτια. Πάνω στα κιβώτια έγραφε «ΑΣΩΜΑΤΟΣ».

Τα τρόφιμα είχε ετοιμάσει η 90 χρονη ηρωική εγκλωβισμένη στον Ασώματο κα Αιμιλία Παρτέλλα και τα απέστειλε με την κόρη της στο κατώφλι του σπιτιού μου.

Είχε ακούσει για το ανθρωπιστικό κάλεσμα του Πολιτιστικού Ομίλου για συλλογή τροφίμων για άπορες οικογένειες και φρόντισε να ετοιμάσει νωρίς τα πακέτα αγάπης, γιατί θα έπρεπε να μπει στο νοσοκομείο για κάποια προβλήματα υγείας.

Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που η συγκίνηση πλημμυρίζει την καρδιά σου κι αναλογίζεσαι το μέγεθος της καλοσύνης και απλοχεριάς κάποιων ανθρώπων.

Είναι αυτές οι στιγμές που νοιώθεις ότι ο άνθρωπος δεν μετριέται ούτε με τις γνώσεις, ούτε με τ’ αξιώματα, ούτε με τον πλούτο των λεφτών, παρά μονάχα με τον πλούτο της καρδιάς.

Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που η αμυγδαλιά χαμογελά κι ανθίζει.

Μια χαροκαμένη μάνα, σύζυγος και γιαγιά, να μαζεύει τα συντρίμμια της και να μένει πιστή υπηρέτης του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και του χωριού της, να προσφέρει καλοσυνάτα κι απλόχερα, διακριτικά κι αθόρυβα, μα πάνω απ’ όλα ανιδιοτελώς, χωρίς την ανάγκη αυτοπροβολής κι αυτοδικαίωσης.

Σε τούτο τον κόσμο το σκληρό κι άδικο, του συμφέροντος, της αυτοπροβολής, της φανφάρας και του θορύβου με επίπλαστες προσφορές, ναι, υπάρχουν και οι κυρίες Αιμιλίες,

Έτσι, για να επιβεβαιώνεται ο σοφός που σα ρωτήθηκε «Πώς μπορείς να κάνεις τον πονεμένο να χαμογελάσει;»

Aυτός απάντησε «Δώσε του σημασία, αγάπη κι αλληλεγγύη.»

Ξαναρωτάται ο σοφός «Κι αν δεν αποδώσει η συνταγή;»

« Ε τότε αύξησε τη δοσολογία», απαντά ο σοφός

Έτσι για να μπορεί κι η αμυγδαλιά να χαμογελά και ν’ ανθίζει.