Συνέχεια του Κεφαλαίου 1

Το νερό που ξεχειλίζει από τις γούρνες της βρύσης περνά μέσω αυλακιού κάτω από ένα μικρό γεφυράκι και καταλήγει στο απέναντι χωράφι του πατέρα μου, όπου κάθε καλοκαίρι φυτεύει λουβιά, μπάμιες και πεπόνια. Σαν γεωργός και οικογενειάρχης με πολλά παιδιά χρειάζεται να δουλέψει σκληρά για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.  Γύρω από το αυλάκι βλαστούν διάφορα χόρτα και είναι από τις λιγοστές πρασινάδες που διατηρούνται τα καυτά καλοκαίρια.  Κάποτε ακούγονται βάτραχοι στην γύρω περιοχή και τα παιδιά τρέχουν να τους βρουν και να παίξουν μαζί τους.  Στην άκρη του δρόμου ορθώνονται αγέρωχοι δυο ευκάλυπτοι οι οποίοι έχουν φυτευτεί και ανήκουν στα δυο μεγάλα μου αδέλφια.

Απέναντι από τη βρύση επίσης τρεις ευκάλυπτοι που ομορφίζουν την περιοχή και δίνουν τη δροσιά και το οξυγόνο τους σε όλους τους περαστικούς και τους βοσκούς με τα κοπάδια τους, έχουν φυτευτεί από τα τρία παιδιά του θείου μου Ηλία Παρτέλλα. Ο ένας ευκάλυπτος έχει λυγισμένο κορμό και είναι υπέροχος καλοκαιρινός ξενώνας για τα παιδιά.  Τις καλοκαιρινές ζεστές μέρες, το δέντρο αυτό μας φιλοξενεί καθημερινά με τον αδελφό μου και τη ξαδέλφη μου και κάποτε με φίλες μας, σκαρφαλωμένους να καθόμαστε πάνω στο χοντρό κορμό του και στα κλαδιά του και να μιλούμε με τις ώρες.  Ο δροσερός αέρας που φυσά κουνεί τα φύλλα του και δημιουργείται μια συνομιλία μεταξύ μας και του ζωντανού δέντρου.  Πόσα θα έλεγε αν μπορούσε να μιλήσει αυτό το δέντρο.  Με τίποτα δεν θα άλλαζα το παιγνίδι μου αυτό που λειτουργεί χωρίς ρεύμα, χωρίς μπαταρίες και χωρίς κανένα έξοδο, με τα μετέπειτα μοντέρνα και εξελιγμένα παιγνίδια που αγοράζονται τόσο ακριβά από τους γονείς για τα παιδιά τους, με τόσο ψηλό κόστος συντήρησης.

Το πράσινο των ευκαλύπτων αυτών συμπληρώνεται από αλμυρούς θάμνους (μερίκες), που ανθίζουν μόνο το καλοκαίρι και έχουν τη δική τους ομορφιά λόγω του πολύ λεπτού φυλλώματός τους.  Εκεί αρέσκονται να περνούν τις καλοκαιρινές τους μέρες οι τζίτζικες, οι οποίοι μας ξεκουφαίνουν από τα τραγούδια τους.

Πιο πέρα είναι οι ξύλινες στενόμακρες γούρνες των κοπαδιών, κατασκευασμένες από κορμούς δέντρων.  Ο χώρος αυτός βολεύει τους βοσκούς γιατί είναι εύκολο το κουβάλημα νερού για το γέμισμά τους με τους κάδους από τη βρύση. Εκεί ξεδιψούν τα πρόβατα και οι κατσίκες κατά το πέρασμά τους, φεύγοντας ή επιστρέφοντας από τις στάνες τους.

Στα γύρω χωράφια, υπάρχουν αλώνια, όπου οι γεωργοί μας αλωνεύουν τα σπαρτά τους. Κατά το Μάη αρχίζουν με τα κουκιά και ακολουθούν τον Ιούνιο και Ιούλιο με το βίκο τις φακές και το σανό για τα βόδια και τα γαϊδούρια.  Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι το αλώνεμα των κουκιών.  Πόσο μου αρέσει να τραβούν τη δουκάνη τα βόδια ή τα γαϊδούρια και να κάθομαι στη μικρή καρεκλίτσα πάνω της μαζί με τον πατέρα μου για να δημιουργείται βάρος και να λιώνουν τα φύλλα των κουκιών. Στα επόμενα χρόνια τη δουκάνη την τραβά το τρακτέρ.  Για μένα έγινε επικίνδυνο να καθίσω στη δουκάνη τώρα, διότι χάνω την ισορροπία μου λόγω πιο γρήγορης ταχύτητας.  Όταν τελειώσουμε ακολουθεί το αλώνισμα που γίνεται το απόγευμα που φυσά δυτικός αέρας (λίβας) για να φεύγουν τα φύλλα και να ξεχωρίζουν από τα κουκιά. Πάντοτε δημιουργούνται δύο ομοιόμορφες σειρές.  Η μια με τα άσπρα κουκιά και πιο πίσω με το μαύρο άχυρο.    Κάθε περαστικός χαιρετά και εύχεται καλές ευλογίες.  Για το αλώνισμα συνήθως χρειάζονται αρκετά άτομα για να τελειώνουν μονομερής. Συνήθως το βράδυ κοιμόμαστε στο αλώνι πάνω στα σακιά, συντροφιά με το σκύλο μας, βλέποντας τα αστέρια και το φεγγάρι, μέχρι την επομένη που θα μαζευτεί σε σακούλες η σοδειά. Η χαρά του γεωργού είναι μεγάλη διότι αυτός είναι ο καρπός των κόπων του.  Ο Θεός έστειλε τις βροχές και τις ευλογίες του και συνεργάστηκε μαζί του για μια καλή σοδειά και γι’αυτή ακριβώς τη στιγμή.

Για το σανό χρησιμοποιούνται οι αλωνευτικές μηχανές. Το άχυρο που πέφτει από τη μηχανή το παίρνει το αεράκι λίγο πιο μακρυά και έρχεται με τη ζέστη και κολλά στα ιδρωμένα πρόσωπα όσων εργάζονται γύρω, δημιουργώντας δυσφορία και αποπνικτική ατμόσφαιρα.  Είναι τόσο δύσκολο για τους γεωργούς το αλώνισμα του σανού αλλά δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να κερδίσουν το ψωμί τους αφού δεν είχαν την τύχη να μορφωθούν για να μπορούν να δουλεύουν σε γραφεία.  Γι’ αυτό απόκτισαν ηλιοκαμένο δέρμα και δυνατούς μυς για να μπορούν να τα βγάζουν πέρα και ευχαριστούν το Θεό για τη μοίρα τους.

Στη συνέχεια οι σακούλες κουβαλούνται στις αποθήκες των σπιτιών τους.  Σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν και υπνοδωμάτια για τη φύλαξή τους.

Η σοδειά αυτή χρησιμοποιείται και ως χρήμα.  Συχνά γίνεται ανταλλαγή κουκιών και σιταριού για την αγορά φρούτων και λαχανικών.  Οι περισσότεροι γεωργοί δεν έχουν λεφτά πριν πουλήσουν τα σιτηρά τους.

Το χωριό δεν έχει φθαρτοπωλεία και κρεοπωλεία.  Αυτοί που διατηρούν καφενεία πωλούν ξηρά τρόφιμα, κρασί, λάδι και πετρέλαιο.  Για κρέας σφάζονται ζώα δύο φορές τη βδομάδα.  Οι χωριανοί αγοράζουν ωμό κρέας και το ψήνουν στο σπίτι ή αγοράζουν  οφτό κλέφτικο που ετοιμάζεται από τους δύο χασάπηδες του χωριού.  Οι φθαρτοπώλες έρχονται με αυτοκίνητα καθημερινά λίγο πριν το μεσημέρι και αναχωρούν το απόγευμα.  Οι γυναίκες του χωριού, προκειμένου να διαλέξουν τα καλύτερα φθαρτά, βιάζονται να διαλέξουν πρώτες και δημιουργείται συνωστισμός.  Πολλές φορές από τις απάνω γειτονιές έρχονται προτού φθάσει ο φθαρτοπώλης και περιμένουν στο δρόμο.  Συχνά δημιουργούνται διενέξεις και μικροπαρεξηγήσεις κατά το διάλεγμα των φθαρτών.  Τα λιγοστά νέα του χωριού διαδίδονται κατά τη συνάντηση αυτή. 

Τα ψωμιά ψήνονται από τις ίδιες τις οικοκυρές.  Οι λιγοστοί που αγοράζουν έτοιμα ψωμιά, λόγω μη ύπαρξης γυναίκας στο σπίτι, τα προμηθεύονται από τη Λευκωσία μέσω των λεωφορείων του χωριού που μεταφέρουν τους εργάτες καθημερινά πρωϊ και βράδυ εκεί για δουλειά.

Συνεχίζεται ................