ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΣΟΛΟΜΟΥ (ΣΙΟΡΟΜΙΛΑ )

Του Γλαύκου Ανδρέου 

« Η ιστορία του Ασωμάτου  είναι γραμμένη στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας».

<Κανείς περίγελο, κανείς ντροπή δεν πρέπει νάχη,

Ότι γυναίκα οδηγεί τη λεβεντιά’ ς τη µάχη.

Ας τρέµει κάθε αγαρηνό σπαθί, κάθε σαρίκι.

Γυναίκες ήταν οι θεές, παρθένα είναι η Νίκη>

«Στέκομαι με σεβασμό μπροστά  σε αυτή τη σκαμμένη μορφή. Μοιάζει  με απέραντο καθρέφτη του χρόνου………..»

Καλά στερνά, λέει ο σοφός λαός μας. Σημαντική ευχή. Δύο λέξεις τόσο απλές, οι οποίες όμως συνθέτουν μία ρήση σπουδαία.

Οι τελευταίοι 3 ήρωες που κράτησαν τον Ασώματο ανοιχτό.

Τα γηρατειά.  Και γράφονται τα γηρατειά στην αλάθητη ιστορία …..

Βλέποντας πίσω πάμε μπροστά  όπως λέει και ο ποιητής και η Χρυσταλλου Σιορομιλα  καθίσταται στα μάτια μας ως ένας δικός μας άνθρωπος, απόλυτα προσωπικός, σχεδόν αναγκαίος για την συνειδητοποίηση της ενότητας,  της εκτίμησης , του αλληλοσεβασμού , της σύζευξης πολλών προσωπικών όμοιων ιστοριών σε μια κοινή μοίρα, αυτή της ανθρώπινης ιστορίας, που άλλοτε πονά κι άλλοτε γελά, σαν ταξίδι χωρίς ακριβή

προορισμό.

Γεννημένη στον Ασώματο , γαλουχημένη με τα ιδεώδη της Μαρωνιας , ευτύχησε να υφάνει το παρελθόν με το παρόν και το παρόν με το μέλλον.  Με αυταπάρνηση , θάρρος και αξιοπρέπεια , έδωσε σε μας τους νεότερους το στίγμα του ούριου, και έδεσε με απόλυτη επιτυχία το όνομα της με την μεταπολεμική  ιστορία του Ασωμάτου. Σκαμμένη μορφή από τα βάσανα , τις κακουχίες , τις αντοχές, τις ανοχές …….. διδάσκοντας μας , μαθήματα ελευθερίας , επιμονής και υπομονής. 

Ναι , «Στέκομαι με σεβασμό μπροστά  σε αυτή τη σκαμμένη μορφή. Μοιάζει  με απέραντο καθρέφτη του χρόνου………..»

“.....μια ισχνή φιγούρα μάγισσα του Γκόγια........ «Νικηφόρου Βρεττάκου» “Oδύνη”

Υ.Γ Οι αναφορές  μου στο «χθες» πιθανό να δίνουν την εντύπωση ότι  θέλω να συμπυκνώσω όλο τον ιστορικό χρόνο σε είκοσι  μελανιασμένες  γραμμές.  Οι ήρωες  όμως γνωρίζουν ότι οι πράξεις του ιστορικού παρόντος έχουν  πάντα συνέπειες στο μέλλον. Δεν το κρύβω  , η όλη  προσπάθεια μου να σκιαγραφήσω ανθρώπους που σημάδεψαν την γενέτειρα μου , και  μας άφησαν πλούσια παρακαταθήκη  με τις πράξεις και δράσεις τους  με την σφραγίδα   ανεξίτηλη  σε μας τους νεότερους , περνάει ταυτόχρονα μέσα από το φίλτρο της παιδικής  μου τότες ματιάς , φέρνοντας στο μυαλό μου την Χρυσταλλα Σολωμού,  τον Βραχιμη Χ Ιωσηφ , την Αιμιλια Παρτέλλα , και πολλούς άλλους.  Υπάρχει μια γραμμική ροή στην  γραφή μου  χωρίς αναδρομικές και προδρομικές εξιστορήσεις και επιχειρώ  μια κλασική σύντομη και λιτή αφηγηματική επιλογή, η παντογνωστική τριτοπρόσωπη αφήγηση η οποία επιτρέπει την παρέμβαση με σχόλια της ενήλικης ματιάς στα τότες γεγονότα. Οι εικόνες και παραστάσεις που έχεις από μικρό παιδί, ευχάριστες ή δυσάρεστες, παραμένουν κοντά σου για πάντα. Σαν μαχαίρι στην καρδιά, σαν λύτρωση απ’ το πουθενά, λες και όλη η σοφία της ζωής μπορεί να αποτυπωθεί σε μια ιστορία μίας ώρας.