Πηγή: www.alithia.com.cy

Θυμάστε τη φίλη μας την Κατερίνα και τον Πέτρο, το Μεγάλο Μπελά; Θυμάστε τις ιστορίες τους, τις σκανταλιές τους, τα μικρά παθήματά τους; θυμάστε ακόμα και τον παππού της Κατερίνας που όλοι φώναζαν «Γελαστό Μουστάκι»; Ε, αυτή τη φορά θα διαβάσετε τι έπαθε ο καημένος ο παππούς τότε που οι δύο μικροί μας φίλοι αποφάσισαν να βάλουν και πάλι το χεράκι τους και να ανακατέψουν τον κόσμο όλο. Θα κρατάτε την κοιλιά σας από τα γέλια

Χαλάρωσα. Κούλαρα, για να χρησιμοποιήσω ένα ρήμα που έχει πέραση στα νιάτα. Γέμισα τρία ποτήρια με βυσσινάδα, έγλειψα τα χείλη μου προκαταβολικά, κάνοντας προθέρμανση όπως κάνουν και οι ποδοσφαιριστές λίγο προτού ξεκινήσουν οι αγώνες, και έφυγα, βολίδα, για τις ιστορίες της αείμνηστης Φιλίσας Χατζηχάννα. Φρόντισα, βέβαια, να αλλάξω λίγο την εμφάνισή μου, τι λίγο; πολύ έπρεπε να γράψω, τι πολύ; πάρα πολύ έπρεπε να γράψω, για να ταιριάζω με τα παραμύθια. Αλλιώς, θα έβρισκε τον τρόπο ο Μεγάλος Μπελάς να με καταγγείλει, ξέρω 'γω, μέχρι και στα Ηνωμένα Έθνη. Τον παππού χωρίς μουστάκι δεν τον φοβάμαι. Που και με μουστάκι να ήταν, πάλι δεν επρόκειτο να τον φοβηθώ. Και γιατί να τον φοβηθώ; Μήπως θα φάμε τα μουστάκια μας; Τέρμα, όμως, η φλυαρία, στην οποία διαπρέπω, και προχωρώ στα λίγα λόγια που είναι ζάχαρη και στα καθόλου λόγια που είναι μέλι. Μια στιγμή, όμως, εάν πάω στα καθόλου λόγια που είναι μέλι, πώς θα αναφέρω την άποψή μου; Διλήμματα που πετυχαίνω, καμιά φορά, στο δρόμο μου! Τέλος πάντων, πάμε από την αρχή. Και η Κατερίνα καλή είναι, και ο Μεγάλος Μπελάς Καλός Μπελάς είναι, και οι γονείς των παιδιών καλοί είναι αλλά, επιτρέψτε μου να ομολογήσω ότι ο καλύτερος όλων είναι ο παππούς. Λόγω ωριμότητας, ίσως, ή λόγω του ότι έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι, ή ακόμη γιατί διαθέτει άφθονο χιούμορ, σπέρνει στα παραμύθια που αφηγείται στα παιδιά έξοχους υπαινιγμούς, θέλοντας, κατά βάθος, και κατά μήκος, να τα σπρώξει σε προβληματισμό, σε αναζήτηση. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, τα παιδιά, κοντολογίς, οι αξιολάτρευτοι χαρακτήρες της Φιλίσας Χατζηχάννα είναι πολυμήχανοι. Σαν τον Οδυσσέα. Σε παίρνουν και σε φέρνουν στη βρύση διψασμένο. Και κάτι Κίρκες τις τρώνε για κολατσιό.
Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα ένιωσα το πικρό, συγγνώμη, το γλυκό παράπονο του πιτσιρίκου που ανακαλύπτει, φοβισμένος, ότι ούτε καρυδάκι έμεινε στη γυάλινη φιάλη, ούτε καρπούζι, ούτε βερίκοκο. Δεν πειράζει. Μπορεί να πέρασα υπέροχα με τις ιστορίες του παππού χωρίς μουστάκι, αλλά ήμουνα παρείσακτος, λόγω προχωρημένης ηλικίας αν και, για να είμαι εντελώς ειλικρινής, «όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια». Και κάτι προσωπικό: Άμα ο Πέτρος είναι ο Μεγάλος Μπελάς, τι είμαι εγώ; Ο Μεγαλύτερος Μπελάς;
*Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Εικονογράφηση: Διατσέντα Παρίση. Σελίδες: 172.

Τότε που η μαμά και ο μπαμπάς του Πέτρου πήγαν στο αεροδρόμιο

Ο Πέτρος έχει ένα θείο ηθοποιό. Ζει χρόνια στο εξωτερικό. Είναι σπουδαίος ηθοποιός! Ο Πέτρος είναι ενθουσιασμένος! Ο θείος του ο ηθοποιός θα έρθει από την Αμερική για να παίξει στο θέατρο. Όλοι θα τον βλέπουν πάνω στη σκηνή και θα λένε: Να ο θείος του Πέτρου, ο ηθοποιός. Είναι πολύ περήφανος για το θείο του. Δεν είναι και λίγο πράμα να έχεις θείο ηθοποιό. Από ένα μήνα τώρα την ίδια κουβέντα έχει.
-Θα έρθει ο θείος μου ο ηθοποιός!
Πρώτη βέβαια το έμαθε η Κατερίνα.
Το νέο έχει μαθευτεί σε όλη τη γειτονιά, στο νηπιαγωγείο, στην υπεραγορά του κυρίου Μουρμούρη, στην παιδική χαρά. Ακόμα και ο παπα-Χριστόφορος το ξέρει. Ποιος τους το 'πε; Ο Πέτρος και η Κατερίνα φυσικά.
Ο Πέτρος ποτέ δεν έχει δει το θείο του, τον ηθοποιό, παρά μονάχα σε φωτογραφίες.
-Μοιάζεις στο θείο σου. Είσαι ολόιδιος! του λέει η μαμά.
Ο κύριος Φανούριος, ο μπαμπάς του Πέτρου, φέρνει τις δικές του φωτογραφίες, τότε που είχε την ίδια ηλικία με τον Πέτρο.
-Βλέπεις, ποιανού μοιάζει ο γιος μου; της λέει και δείχνει τις φωτογραφίες. Για κοίταξε κι εσύ Πέτρο!
Ο Πέτρος θέλει να μοιάζει στον μπαμπά, μα θέλει να μοιάζει και στο θείο. Γι' αυτό σιωπά.
Επιτέλους! Χτες τηλεφώνησε ο θείος και είπε ότι ξεκινά. Θα έμενε μόνο για μια βδομάδα και θα έκανε μόνο μια παράσταση στο πιο μεγάλο θέατρο της πόλης. Η μαμά του Πέτρου ούτε που δέχτηκε σαν της είπε ο αδελφός της πως θα έμενε σε ξενοδοχείο.
-Ούτε κουβέντα να γίνεται. Μαζί μας θα μείνεις, του είπε από το τηλέφωνο.
Χαρές που έκανε ο Πέτρος.
Η κυρία Μαριάννα ετοίμασε το δωμάτιο του Πέτρου. Εκεί θα μείνει ο θείος.
-Κι ο Πέτρος; Πού θα μένει; ρώτησε η Μαρία.
-Μαζί του! Μαζί του! φώναξε ενθουσιασμένος ο Πέτρος.
-Στο δωμάτιό σου, φυσικά, απάντησε στη Μαρία η μαμά.
-Στο δωμάτιό μου! Κι εγώ πού θα μένω; αναστατώθηκε η Μαρία.
-Στο δωμάτιό σου, φυσικά, είπε ο μπαμπάς.
-Δεν τον θέλω στο δωμάτιό μου, φώναξε η Μαρία. Θα μου το κάνει άνω-κάτω.
-Ε, αν έχεις λεφτά να πληρώνεις, να πας να μένεις στο ξενοδοχείο, είπε αυστηρά ο μπαμπάς.
Λεφτά! Πού να τα βρει η Μαρία τα λεφτά; Μα κι αν είχε λεφτά, τι να πάει να κάνει στο ξενοδοχείο; Αυτή θέλει να μένει στο σπίτι της, στο δωμάτιό της. Βέβαια, δεν εννοούσε ακριβώς αυτό που είπε ο μπαμπάς και το ήξερε πολύ καλά η Μαρία. Σώπασε. Δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς (σ.σ.97-99).