Ήρταν οι τζαιροί οι παλιοί πο’δάνειζεν

 ο ένας φίλοι μου τ’άλλου

τζαί σήμερα το σσιέριν τους

 στην πούγγα μας οι άτιμοι το βάλλουν

χαρκούμε ε’να θυμηθούμε τα παλιά

π’ανταλλάσαμεν προϊόντα

σιτάρι, κρίθι με λάιν τζαί ελιές

που Λάρνακα Λαπήθου ως τον Λυθροδόντα

μα ήταν καλοί τζείνοι οι τζαιροί

που οι φούρνοι ούλοι εκαπνίζαν

με ένιαν είχασιν με τίποτε

τζαί τα ψουμιά βραστά εξυφουρνίζαν

με το σανίν γεμάτον εις στον νόμο

εμουσκομυρίζαν οι στράτες που ερέσαν

η ένια τους ήταν ποιός να κόψει βραστό

τζαί η νοικοτζυρά αρώταν μόνον αν αρέσαν

επειένασιν λαλώ σας οι γειτόνισσες ούλες

εις το σπίτιν η μιά της άλλης

τζ’ανταλλάσασιν φαίν βραστό

τζαί δεν είχαν ένια ριάλια στην τράπεζα αν βάλεις

με Τρόικες με παρατρόικες είσσε τότες

τον κόσμον να πειράξουν

μα ούτε πετρόλαα τζαί κυπριακό

τζαί τα μυαλά τους φίλοι μου για ν αλλάξουν

 χαρκούμαι εν να κάμει όμως έναν καλόν

λαλώ σας τούτη η ιστορία ούλη

εν’άρτει πίσω η αγάπη τζαί η εκτίμηση

όπως εζιούσαμεν παλιά στο όμορφον το Σούλι

γιατί ο ππαράς ο γέριμος απέδειξεν

πως εδιάλυσεν τους πάντες

με χωρκά εμείνασιν με οικογένειες

έρεξεν σαν τον ποταμό τζ’ενεμείναν ούτε λάντες

υγείαν φίλοι μου ν’άχουμεν πάνω απ’όλα

τζαί ν’ανταλλάσουμεν όπως πρώτα τα φιλιά

τζαί κατίσσιει του που έννεν μαθημένος να ζιεί

 όπως εζιούσαν πρώτα με ψουμίν τζ’ελιά

Συνταχθέν από Τώνη Σολωμού

21/03/2013