ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΧΑΗΛ ΚΑΛΑΚΟΥΤΗ

Στην μνήμη του δασκάλου μου

και μεγάλου εκείνου ανθρώπου

στον άνθρωπο που σόφισε και πρόσφερε

στην γη τούτου του τόπου

μνεία θα του κάνω μέσα από τα δύστυχα μου

τα φτωχά και ταπεινά

και να πω πως τέτοιοι άνθρωποι

μένουν στην μνήμη μας παντοτινά

ένα δάσκαλο-άνθρωπο που είχα την τύχη

γράμματα πολλά για να μου μάθει

και να με διορθώνει στην πέμπτη και έκτη

δημοτικού όλα μου τα λάθη

σαν μαρινιώτες που είμαστε και λίγο ζωηροί

κάποτε λίγο τον θυμώναμε

μα ήταν τόσο καλός και στοργικός

που σε πολύ λίγη ώρα μερώναμε

με τους Αντρίκο, Ντεκώλ, Τσιαννίκκο, Πανίκο

κάποτε τον μαραζώναμε

τζαί στο διάλλειμα αρκούσαμε νάκκο παραπάνω

γιατί τα ππιριλιά εχώνναμε

όμως αγάπα μας πολλά γιατί στο μαναστήρι

που επιέναμεν εκδρομή

εφέρναμεν πούμπουρους στην κυρία Ατελού

ακόμα τζαί μαρινιώτικο ψωμί

εγιώ τον εκτιμούσα παραπάνω

γιατί στο σχολείο μου έδινε απ’όλα

τζαί όταν επέρναν που τον καφενέ μας

ετζαίρνουν του τζαί πέψι-κόλα

μας άρεσκε που ήταν υπομονετικός

τζαί με τον καλλύττερον του τρόπο

τζαί που τον Κορματζίτην έρκετουν

με πολλύν κούραση μα τζαί κόπο

θυμούμαι που είπε στην Ελένη Μαυρού

θκυό μερίδες φαίν για να μου δώσει

γιατί τίμησα την κοινότητα τζαί τα περίχωρα

στους παγκύπριους εισ’το Βαρώσι

εις μνήμην σου η ιστορική διάκριση της μαρινιωτούς

που μπήκε στα βιβλία

αφού ήσουν άνθρωπος των γραμμάτων της σοφίας

τζαί εδίδασκες στην παιδεία

καλό και ξεκούραστο ταξίδι ν’άχεις δάσκαλε μου

και χίλιοι σαν και σένα

θα σε θυμούνται πάντοτε Ρωμιοί τζαι Μαρωνίτες

στην Κύπρο τζαί στα ξένα

Ο μαθητής σου

Τώνης Σολωμού