Aδελφή Βερόνικα …Γεννημένη στον Ασώματο, ανήμερα της γιορτής των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, το 1938. 

Η μητέρα της να επιθυμεί να ονομαστεί Ελένη. Η γιαγιά της Γιωρκάτζιενα, να επιμένει να της δοθεί το όνομα Αποστόλα. Έμπνευση; Ίσως.

 Το μωρό αυτό έμελλε να γίνει Απόστολος Της διδασκαλίας του Χριστού και διάκονος των ανθρώπων. 

6 Αυγούστου 1954 αναχωρεί με το καράβι για τη Γαλλία. Αφήνει πίσω της θλιμμένα πρόσωπα, γονείς και αδέρφια για ένα προορισμό που ο Θεός της καθόρισε για να την εντάξει στη μεγάλη του οικογένεια. Η θέληση της να γίνει η ταπεινή υπηρέτρια του Χριστού την καθοδηγεί. 

3 χρόνια στη Γαλλία, 10 χρόνια διευθύντρια του νηπιαγωγείου στο StMaryΛεμεσού, 41 χρόνια διευθύντρια του νηπιαγωγείου TerraSanta Λευκωσίας.

Χρόνια πολλά, δύσκολα και σκληρά, γεμάτα κόπο, αγάπη και προσφορά. 

Το μειλίχιο και λαμπερό πρόσωπο της με ένα αγγελικά μόνιμο πλασμένο χαμόγελο, φώτισε χιλιάδες παιδάκια, κατήχησε εκατοντάδες, έμεινε το άσβεστο λυχνάρι να φωτίζει εμάς τα παιδιά της. 

Αγαπημένη μας μάνα, γιαγιά, λουλούδι μας, Κικούλα μας. Η αγάπη μας για σένα είναι βαθειά ριζωμένη, αυθεντική και ανεξίτηλη . Το παράπονο μας; Δεν μπορούμε να σ’ έχουμε κοντά μας όσο θα θέλουμε αλλά και στο λίγο που σ’ έχουμε σε κάθε σου βήμα κάποιος γνωστός-φίλος, θα μας διακόψει και θα μας στερήσει την αποκλειστικότητα. 

Κι εκείνο το αλησμόνητο που μας έλεγες χαριτολογώντας, σαν ήμασταν παιδιά του νηπιαγωγείου και μας έπιανε το μονότονο και παρατεταμένο κλάμα…

«Κλάψε ώσπου να σου πω κανεί»... Γιατί ένοιωθες ότι το κλάμα αυτό ήταν ψεύτικο και προσποιητό, αναλογιζόμενη το δικό σου κλάμα σαν λάμβανες στη ξενιτιά από τον πολυαγαπημένο σου πατέρα, το ακόλουθο γράμμα, μετά που έλαβε τις φωτογραφίες της ρασοφορίας σου 

 

Αποστόλα μου

Πρώτο θέλω να μάθω για σένα χρυσή μου κόρη.

Πώς νοιώθεις και πώς σου εφάνει όταν εφόρεσες τα ράσα για πρώτη φορά.

Εμείς οι γονείς σου λυπηθήκαμε και κλάψαμε πολύ Χρυσή μου, Αποστόλα μου,

 Φιλούμε τες φωτογραφίες σου, συνέχεια, όλοι μας.

Θα σου στείλω χρήματα να με σου λείψει τίποτε. 

 

Και συνεχίζει με το γεμάτο πόνο τετράστιχο ποίημα του 

 

Μικρή σ αρραβωνιάσασει  άσπρη μου περιστέρα

Με το Χριστό παντρεύτηκες¨, μέ μάνα, μέ πατέρα 

Αλλάξα σου και τ όνομα, χρυσή μου Βερονίκη

Και μας εξανέωσες, τους πόνους και τη λύπη.

 

 

Για περισσότερες φωτογραφίες πατήστε εδώ