Είτε καταφέρει η κυβέρνηση να εισπράξει τους φόρους που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο είτε όχι, η επιβολή φορολογιών για να κλείσει δημοσιονομικές τρύπες είναι λάθος και απλά κάνει τα πράγματα χειρότερα.  Αν η κυβέρνηση έχει υπερβολικές δαπάνες, τότε να τις μειώσει, όσο χρειάζεται, και να μην καταφεύγει στις εύκολες λύσεις.  Το δημόσιο έχει πρόβλημα όχι ο ιδιωτικός τομέας, άρα λοιπόν το δημόσιο πρέπει να υποστεί το κόστος δημοσιονομικής προσαρμογής.   Ο ιδιωτικός τομέας που πλερώνει όλα αυτά τα χρόνια για να συντηρείται ένας υδροκέφαλος, σπάταλος και πολυάριθμος δημόσιος τομέας, καλείται σήμερα να πλερώσει περισσότερα για να καλύψει τα ελλείμματα του.  Οι άνεργοι που δεν έχουν εισοδήματα καλούνται να πλερώσουν ψηλότερα ποσά για φόρο ιδιοκτησίας, φόρο προστιθέμενης αξίας, φόρους κατανάλωσης κλπ.  Ακόμα και αυτοί οι τυχεροί που εργάζονται με μειωμένα εισοδήματα καλούνται να πλερώσουν όλες αυτές τις φορολογίες που δεν υπήρχαν προηγουμένως.  Επιπρόσθετα, δεκάδες χιλιάδες εταιρείες που έχουν μειωμένο τζίρο και πολύ πιθανόν ζημιές, καλούνται να πλερώσουν ένα τέλος ύψους €350 ευρώ κάθε χρόνο στον έφορο εταιρειών.  Γενικά, όλες οι ομάδες πληθυσμού έχει πληγεί από το τσουνάμι των φορολογιών που έχει επιβάλει το μνημόνιο, το οποίο συμφωνήθηκε μεταξύ της κυβέρνησης και της τροϊκας.  Δεν φταίει όμως η τροϊκα για αυτό.  Διότι θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η τροϊκα ζητούσε όπως οι εξοικονομήσεις που χρειάζονται θα πρέπει να προέλθουν κατά κύριο λόγο από περικοπές στο δημόσιο και πολύ λιγότερο από φορολογίες.  Συγκεκριμένα η τροϊκα εισηγήθηκε όπως το 80% των εξοικονομήσεων προέλθει από περικοπές και το 20% από φορολογίες.  Γιατί όμως;  Διότι το πρόβλημα το έχει το δημόσιο και όχι ο ιδιωτικός τομέας, και είναι κρίμα και άδικο για τον ιδιωτικό τομέα να πλερώνει το κόστος ενός πολυδάπανου δημόσιου τομέα.  Επιπρόσθετα δε, οι περικοπές θεωρούνται ως σίγουρες εξοικονομήσεις και οι πιθανότητες επιτυχίας του δημοσιονομικού προγράμματος προσαρμογής αυξάνονται.  Το πολιτικό κόστος όμως δεν άφησε την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και την παρούσα, να κάνει αυτό που πρέπει.  Η κυβέρνηση επέλεξε όπως οι εξοικονομήσεις προέλθουν κατά 50% από περικοπές στο δημόσιο και κατά 50% από φορολογίες.  Όμως ο ιδιωτικός τομέας δεν αντέχει να πλερώσει.  Είναι τραγικό να ζητάς από άνεργους να πλερώσουν, από επιχειρήσεις που έκλεισαν ή φυτοζωούν, από συνταξιούχους που λαμβάνουν συντάξεις πείνας, από πολύτεκνους και μονογονιούς, και από άλλες ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.  Ακόμα πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση φορολογεί για να συντηρεί ένα τεράστιο και πολυδάπανο δημόσιο τομέα.  Η κυβέρνηση καλείται να μειώσει φορολογίες και να προβεί σε περικοπές στον δημόσιο τομέα, εκεί που είναι το πρόβλημα.  Το γεγονός ότι έχουν επιβληθεί τόσες πολλές φορολογίες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, αποτελεί ντροπή για όλους μας!

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας