Τα μεγάλα αγκάθια της επικείμενης δανειακής σύμβασης που θα υπογράψει η Κύπρος με την τροϊκα, δεν είναι οι ιδιωτικοποιήσεις ούτε και το φυσικό αέριο αλλά ο προσδιορισμός του ποσού που θα χρειαστούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για την ανακεφαλαιοποίηση τους καθώς επίσης και το θέμα του ξεπλύματος μαύρου ή βρώμικου χρήματος.  Στο θέμα του προσδιορισμού των κεφαλαιακών αναγκών του τραπεζικού συστήματος, κάτι δεν πάει καλά, διότι από την αρχή, πριν ακόμα αναλάβει η PIMCO, ακούγονταν ποσά της τάξης των €10 δισεκατομμυρίων.  Ακόμα, κάποιοι, στην προσπάθεια τους να αυξήσουν το ποσό αυτό περισσότερο, σύγχυζαν τα προβληματικά δάνεια με τις επισφάλειες, και ανέβαζαν το ποσό στο €23 δισεκατομμύρια.  Καμία σχέση!   Η Pimco τελικά υπολόγισε το ποσό που θα χρειαστεί το κυπριακό τραπεζικό σύστημα για την ανακεφαλαιοποίηση του στα €9.3 δισεκατομμύρια, για τις εμπορικές τράπεζες και τα συνεργατικά πιστωτικά ιδρύματα.  Η μεθοδολογία που ακολούθησε η Pimco είναι απλή αλλά άδικη.  Βασικά, η Pimco παίρνει την εμπράγματη εξασφάλιση που έχει ένα μη εξυπηρετούμενο δάνειο (απλέρωτες δόσεις για τουλάχιστον 90 ημέρες) και ζητά από κάποιο εκτιμητή να το εκτιμήσει σε σημερινές αξίες.  Στη συνέχεια η Pimco θεωρεί ότι η σημερινή αξία της εμπράγματης εξασφάλισης θα μειωθεί ακόμα 30% στα επόμενα τρία χρόνια.  Συνολικά, η Pimco θεωρεί ότι η συνολική πτώση των τιμών των ακινήτων θα είναι μεγαλύτερη από το 50%, κάτι που είναι πιθανόν, αλλά όχι σίγουρο.  Στη συνέχεια η Pimco παίρνει την αξία της εμπράγματης εξασφάλισης μετά από τρία χρόνια και υπολογίζει την παρούσα αξία της, προεξοφλώντας την με το επιτόκιο του δανείου (γύρω στο 5% ή  6%, ανάλογα με τη φύση του δανείου).  Λόγω της προεξόφλησης για τρία χρόνια, η παρούσα αξία της εμπράγματης εξασφάλισης (υπολογιζόμενη μετά από τρία χρόνια και με την αξία της μειωμένη κατά τουλάχιστον 50%), θα είναι ακόμα μικρότερη.  Με λίγα λόγια, η Pimco μειώνει συνολικά το ποσό μιας εμπράγματης εξασφάλισης κατά 65% τουλάχιστον και σίγουρα δεν καλύπτει το ποσό του μη εξυπηρετούμενου δανείου.  Η διαφορά μεταξύ του υπολοίπου του δανείου και της εξασφάλισης είναι επιπρόσθετες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης.  Με την εφαρμογή μιας τέτοιας μεθοδολογίας, είναι εκπληκτικό πως το ποσό που απαιτείται για ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος δεν είναι μεγαλύτερο.  Η μεθοδολογία αυτή μπορεί να έχει βάση, όμως είναι άδικη, καθώς ουδείς γνωρίζει πως θα εξελιχθούν οι τιμές των ακινήτων.  Σίγουρα, η πορεία είναι καθοδική, όμως  ουδείς μπορεί να συμπεράνει με ασφάλεια ότι η συνολική μείωση των τιμών θα είναι στο 50%, και δεν είναι όλα τα ακίνητα το ίδιο.  Βεβαίως τα €9.3 δις είναι το αποτέλεσμα του ακραίου, όμως αυτό είναι και το σενάριο που πιθανόν να υιοθετηθεί από την τροϊκα και θα μας βγάλει το χρέος μη βιώσιμο.

Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής Κερύνειας