Το εφάπαξ σε δόσεις βολεύει το κράτος και τους εργαζόμενους

Η παραχώρηση το εφάπαξ στους δημοσίου υπαλλήλους με δόσεις είναι μια πρακτική η οποία δεν θα αφαιρέσει χρήματα από τους δικαιούχους ενώ παράλληλα θα δώσει μια ανάσα στο κράτος.  Η παραχώρηση του εφάπαξ σε δόσεις ισοδυναμεί με δανεισμό του κράτους από τους δημοσίους υπαλλήλους σε βάθος χρόνου.   Παράδειγμα, το κράτος θα μπορούσε να ξεκινήσει να καταβάλει το εφάπαξ σε πέντε δόσεις.  Το κράτος πληρώνει κάθε χρόνο €100 εκατομμύρια κάθε χρόνο σε εφάπαξ.  Με την πρακτική των πέντε δόσεων, το κράτος πληρώνει €20 εκατομμύρια τον πρώτο χρόνο, και δανείζεται τα €80 εκατομμύρια.  Το δεύτερο χρόνο, που οφείλει άλλα €100 εκ, θα πληρώσει €40 εκ (€20 εκ από τα €100 του πρώτου έτους και €20 εκ από τα €100 του δευτέρου έτους) κα ούτω καθεξής.  Στα πέντε χρόνια, το κράτος θα πληρώνει μεν €100 εκ αλλά θα έχει δανεισμένα €200 εκατομμύρια και αυτό θα συνεχίσει σε βάθος χρόνου.  Με άλλα λόγια, η πρακτική των δόσεων ισοδυναμεί με δανεισμό €200 εκ. του κράτους από τους δημοσίου υπαλλήλους.  Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα χάσουν τίποτα, απλά θα πάρουν τα χρήματα τους με δόσεις.  Λογικά, αφού το κράτος θα δανείζεται τα χρήματα του εφάπαξ, θα πρέπει να καταβάλει και τόκο, ίσο με τον τόκο που πληρώνουν οι τράπεζες σήμερα.  Η παραχώρηση του εφάπαξ σε δόσεις είναι μια λύση ανάγκης καθώς το κράτος μπορεί να μην αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του κατά τα επόμενα χρόνια.  Τα προβλεπόμενα έσοδα του κράτους είναι γύρω στα €6.1 δις για το 2014 και άλλα τόσα για το 2015.  Αν όμως οι προβλέψεις δεν επαληθευθούν, τότε το κράτος δεν θα μπορεί να πληρώσει, όχι μόνο εφάπαξ αλλά και άλλες κοινωνικές παροχές.  Ορθώς το κράτος αναζητά τρόπους να καλύψει ελλείμματα που μπορεί να προκύψουν κατά τα επόμενα δύο χρόνια του μνημονίου.  Είναι καλό να έχουμε υπόψη ότι η δημοσιονομική κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή και ευαίσθητη, και το παραμικρό λάθος μπορεί να χαλάσει όσα έχουμε επιτύχει από την έναρξη της λιτότητας, τον Ιούνιο του 2012.  Ο λαός έχει υποστεί θυσίες και θα υποστεί και άλλες, και είναι άδικο οι θυσίες αυτές να μην αποδώσουν.  Τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα των δημοσίων υπαλλήλων είναι εξαιρετικά γενναιόδωρα και κοινωνικά άδικα.  Τα ωφελήματα αυτά έχουν παραχωρηθεί σε άλλες εποχές από κυβερνήσεις που ήταν ευάλωτες στις πιέσεις των συντεχνιών.  Από το 1960 μέχρι σήμερα, το κράτος δανειζόταν για να καλύψει τα ελλείμματα που δημιουργούσαν οι υπερβολικές δαπάνες και σπατάλες.  Τα ελλείμματα που έχουν συσσωρευτεί διαχρονικά έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο θα πρέπει κάποτε να αποπληρωθεί.  Το δημόσιο χρέος έχει φτάσει σε επίπεδα που δεν επιτρέπουν επιπρόσθετο δανεισμό.  Τα ψέματα τελείωσαν και από εδώ και μπρός, το κράτος είναι υποχρεωμένο να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του και να παράγει πλεονάσματα για να μειώσει το δημόσιο χρέος σε βάθος χρόνου.  Αυτό σημαίνει ότι οι δαπάνες του κράτους εξαρτούνται άμεσα από τα έσοδα του.  Αν τα έσοδα δεν καλύπτουν τα έξοδα, τότε το κράτος θα είναι αναγκασμένο να μειώσει τα έξοδα του.  Για τους πιο πάνω λόγους, οι συντεχνίες θα πρέπει να αντιληφθούν τη νέα τάξη πραγμάτων και να προσφέρουν λύσεις στην κυβέρνηση, όχι να δυσκολεύουν περισσότερο το έργο της.

Μάριος Μαυρίδης, οικονομολόγος, βουλευτής Κερύνειας